ଫଗୁ ଖେଳେ ଗୋପୀନାଥ

ଗୋପ ବୃନ୍ଦାବନେ ପଡ଼ିଛି ଚହଳ

ଆସିଛନ୍ତି ରାଧାକାନ୍ତ ,

ଗଛ ବୃକ୍ଷ ସବୁ ସଳଖି ଚାହାଁନ୍ତି

କାହିଁ ଗଲେ ନନ୍ଦସୁତ ,ଗୋ ସଜନୀ

ଫଗୁ ଖେଳେ ଗୋପୀନାଥ ।

ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ ହାତରେ ସେ ଧରି 

ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଆଗପଛ ,ଗୋ ସଜନୀ,

ଫଗୁ ଖେଳେ ଗୋପୀନାଥ ।

ରାଧାଙ୍କ କାନରେ ଫୁଙ୍କି କେ ଦେଇଛି

ଆସିଛନ୍ତି ବୋଲି ନଟ ,

ବିରହିଣୀ ରାଧା ପାଗେଳି ପରାୟେ

ଯାଏଖୋଲି ପିନ୍ଧାବାସ,ଗୋ ସଜନୀ ,

ମନ ହେଉଛି ଉଚ୍ଚାଟ ।

ଦେଖିବାର ପାଇଁ ଧାଉଁଛି ଯେସନେ 

ବଳ ତାହାର ଅମାପ,ଗୋ ସଜନୀ ,

ଫଗୁ ଖେଳେ ଗୋପୀନାଥ ।

ଲଳିତା ବିଶାଖା ଧାଆନ୍ତି ପଛରେ

ବୃଷଭାନୁ ସୁତା ପାଶ ,

ଗୋପ ଗୋପାଳୁଣୀ ଡକା ପାରୁଛନ୍ତି

ଯମୁନା କୂଳକୁ ଦେଖ ,ଗୋ ସଜନୀ ,

କୃଷ୍ଣମୟ ପରିବେଶ ।

ଅବିର ହାତରେ ଧରି ଗୋପୀଗଣ 

କାହ୍ନାପାଶରେ ଏକତ୍ର ,ଗୋ ସଜନୀ ,

ଫଗୁ ଖେଳେ ଗୋପୀନାଥ ।

ରାଧାଙ୍କୁ ଦେଖିଣ ସେ କଳା କହ୍ନେଇ

ଡାକନ୍ତି ପ୍ରସାରି ହସ୍ତ ,

ଗୋପୀଗଣ ଅବିର ଥାଳିକୁ ଦେଲେ

ରାଧାଙ୍କ ମୁଖରେ ହସ ,ଗୋ ସଜନୀ ,

ଆଃ,କି ସୁନ୍ଦର ଦିବ୍ଯରୂପ ।

ରାଧାଛନ୍ତି ଚାହିଁ ନଟ ହସେ ରହି 

ବଡ଼ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଏ ଦୃଶ୍ଯ ,ଗୋ ସଜନୀ ,

ଫଗୁ ଖେଳେ ଗୋପୀନାଥ ।

ବଳିଆ ସାଥିରେ ସୁଭଦ୍ରା ଭଉଣୀ

ଦେଖଇ ଧରିକି ହାତ ,

ଭାଇ କହୁଥିଲା ଯେଉଁ ରାଧା କଥା 

ସେହି ରାଧା ବୋଧେ ଏତ,ଗୋସଜନୀ ,

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ନାମ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।

ଏ ସାରା ସଂସାର ରାଧା କୃଷ୍ଣ ମୟ 

କହଇ ତରୁଣ ମିଶ୍ର ,ଗୋ ସଜନୀ,

ଫଗୁ ଖେଳେ ଗୋପୀନାଥ ।