ଫେରିଯାଅ ଫନି ସମୁଦ୍ର ଗରଭେ

ପାରାଟିଏ ମୁହିଁ ନାହିଁ ଘରଦ୍ୱାର

ଖୋଜୁଛି ମୁଁ ନୀଡ଼ଟିଏ

କିନ୍ତୁ ଫନି ତୁମ ହୁଙ୍କାର ନାଦରେ

ପବନ ଉଡେଇ ନିଏ ।

ଉଡାଇ ଉଡାଇ ନେଇଗଲ ତୁମେ

ବଡ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଉଆସ

ବସିଛନ୍ତି ପରା କାଳିଆ ସାଆନ୍ତେ

ନାଶିବାକୁ ତୁମ ରୋଷ ।

ପାରୁଛ ଯଦି ଗୋ ମିଶିଯାଅ ତୁମେ

ଅଥଳ ସିନ୍ଧୁ ଗରଭେ

ସହି ନ ପାରନ୍ତି ଜଗତର ନାଥ

ଦୁଃଖୀ ଦୁଃଖ ଏ ଜଗତେ ।

ଶାନ୍ତ ହୁଅ ତୁମେ ଆସିଲଣି ପରା

ଡେଇଁ କେତେ କେତେ ସିନ୍ଧୁ

ଗରବ ତୁମର ହାରିଦେବେ ପ୍ରଭୁ

ସେ ପରା ଭକତ ବନ୍ଧୁ ।

ଯେତେ ରଙ୍ଗ ରୂପ ଦେଖାଇଲେ ତୁମେ

ଡ଼ରିବିନି ମୁହିଁ ତିଳେ

ଜାଣିଅଛ ତୁମେ କାଳିଆ କୀରତି

ଯାହା ଅଛି ମହୀତଳେ ।

ବଡ ଭାଗ୍ୟ ମୋର ଆଣିଛ ଗୋ ମୋତେ

ବଡ ଦେଉଳକୁ ଠେଲି

ଫେରିଯାଅ ଫନି ସମୁଦ୍ର ଗରଭ

କୋପାନଳ ସବୁ ଭୁଲି ।