ପଦେ ଦିପଦ ଗୀତ

ପାଣି ଗଡ଼ୁଥିଲା ଚାଳରୁ ଚପର ଚପର,

ତତେ ଯୋଉ ଦିନୁ ଷୋଳ ପୁରି ହେଲା ସତର;

ମନ ଲାଗୁନାହିଁ ଆଉ କୋଉ କାମେ,

ତୋ ଉପରେ ରହେ ସଦା ମୋର ନଜର l

ଆଖୁ ବାଡି ହୁଏ ଯେବେ ଖସର ଖସର;

ଦିନ ଦି ପହରେ ହୋଇ ତୁ ଲସର ପସର,

ଦେଖା କରିବାକୁ ଚାଲି ଆସୁଥିଲୁ ନଶୁଣି କଥା କାହାର;

ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ହେଉଥିଲେ କେତେ ଫୁସୁର ଫାସର !

ଫୁଲ ଫୁଟୁଥିଲା ଭରାଇ ଝରାଇ ମହକ !

ଯାହାକୁ ପୂଜୁଥିଲି ଭାବି ପ୍ରାଣାଧିକ;

“କରୋନା” ଆସି ଉଡେଇ ନେଇଗଲା,

ଏତେ ଦିନରୁ ଥିବା ସେ ମଧୁର ସଂପର୍କ l

ବେଙ୍ଗ ଡାକୁଥିଲା ସାରୁ ମୂଳେ ବସି;

ଖୋଲା ପବନରେ କଟର କଟର l

ବିତିତ ଯାଉଛି ପାଣି ପରି ଦିନ ରାତି,

ଲାଗୁଛି କିଛି ଦିନ ପରେ ହେଇଯିବ ସତେ ତତେ ଅଠର l

ଆମ୍ବ ଗଛ ଦେଇ ପବନ ବହିଗଲେ;

ଲାଗେ ଦେହ ମନ ଖାଲି ସିରି ସିରି l

ଲକ୍ ଡାଉନ ଯୋଗୁ ଦେଖା ଚାହାଁ ହୋଇ ପାରିଲାନି,

ତେଣୁ ଅବିଳମ୍ବେ ଦେଲୁ କି ମନୁ ପାସୋରି ?

ଭଁ ଭଁ କରେ କଳା ମିଚି ମିଚି ଭଅଁର;

ଅକାଳେ ସକାଳେ ଦେଖା ହୋଇଗଲେ,

କିଏ ତୁମେ ବୋଲି ପଚାର !

ଚିହ୍ନି ପାରୁ ନାହଁ ମୁଖା ପିନ୍ଧା ମୁହଁ ମୋହର,

ଯାହା ଥିଲି ଆଜି ବି ଅଛି ସେଇ ତ ଆଗର l

ବଣି ଡାକୁଥିଲା ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ;

ଗଛ ଡାଳେ ବସି ହୋଇ ପଟର ପଟର l

“କରୋନା” ଆସିକି ମନ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଗଲା,

ଆଜି ଆଉ ନଲାଗାଇ କିଏ ନିଜର l