ପୌଷରେ ଶୀତ ଥରାଉଛି

ପଉଷରେ ଶୀତ ଥରାଉଛି ଧରା

ଦେହ ଖୋଜେ ତାପ ତାଜି

ଶୀତ ନାହିଁ ବୋଲି କିଏ କହୁଥିଲା

ଶୀତ କହିଲାଣି ଗର୍ଜି ।

କାହାର କାମନା କିଏ ଜାଣିପାରେ

କିଏ ଯିବ କାହିଁ ହଜି

ପାପ ମନ ଯିବ ପାପ ଖୋଜିବାରେ

ଧର୍ମ ନୁହେଁ ମନ ମୌଜୀ ।

ସକାଳ ଶୀତଳ କରି ଦିଏ ବେଳ

ହେବା ପାଇଁ ସଜବାଜ

ପିକନିକ୍ ପାଇଁ ପଡିଛି ସମୟ

କରିବେ ଏବେ ମଉଜ ।

ସୂରୁଜ ଚମକ ଖୋଜୁଥାଏ ମନ

ଦେହରେ ପଡିବ ଟିକେ

ବୟସ ଯାହାର ପାଚି ସାରିଲାଣି

ଦୂଆରକୁ ଆସି ଦେଖେ ।

ଉଠିଲେ ସୂରୁଜ ଆକାଶ ମଣ୍ଡଳେ

ତାଜା ହୁଏ ଦେହ ହାତ

ସୂରୁଜ ଗଡିଲେ ଶ୍ରମ ସରିଯାଏ

ମନ ହୁଏ ଘରମୁଖ ।

ବେଦନା ବ୍ୟାହତ ହେବ ବୋଲି ଭାବି

ଗରମ ଗରମ ଖୋଜେ

ପାଖରେ ପ୍ରେମିକା ପତ୍ର ପରଷିଲେ

ମନ ବୁଲେ ପ୍ରେମ ରାଜ୍ୟେ ।

ବୁଲୁଥିଲେ ମନ ରହିଯାଏ ଶୀତ

ଲାଗେ ନାହିଁ ପାଗ ଏତେ

ଶୀତଳ ପବନ ବୋହୁଥାଏ ଯେତେ

ପ୍ରେମରେ ଉଷ୍ମତା ସେତେ ।

ପ୍ରେମ ଥିଲେ ଦେହ ଧରା ଦିଏ ନାହିଁ

ଜଣାପଡ଼େ ନାହିଁ ଶୀତ

ହେମନ୍ତର ଶୀତ କୋଲ ମାରିଦିଏ

ପ୍ରେମିକକୁ ଲାଗେ ଗୀତ ।

ଶ୍ରମିକ ବାପୁଡା ଶ୍ରମ ଢାଙ୍କି ଦିଏ

ଶୀତ ହେଇଯାଏ ଦୂର

ଅଳସୁଆ ଦେହେ ରେଜେଇ କମ୍ବଳ

ଦେଲେକି ଛାଡିବ ଖୋର ।

ନୂଆ ବୋହୂ ଚିନ୍ତା ସ୍ନାନ ସାରି ହେଲେ

ରୋଷଘରେ ହେବ ଘାରି

ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ବିଚରା ଉଠି ପଢୁଥାଏ

ଛୁଆଙ୍କୁ ଛୁଟଣ ସାରି ।

ହକାଳିଲେ ନନା ମନ୍ଦିରକୁ ଯିବ

ଯେଝା କାର୍ଯ୍ୟେ ସେବାୟତ

ଆସନ୍ତା ସୁଖକୁ ଆଶ୍ରୟ ସଭିଙ୍କ

ନିରାଶ୍ରିତ ପରାଂମୂଖ ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା