ପାଟ ଓଢ଼ଣୀ

ମୋ ପିଲାଦିନ କଣ୍ଢେଇ ଖେଳ

ଲୁଚିଲୁଚି ବୋହୂ ବୋହୂକା

ସାଜୁଥିବା ସବୁତକ ଖରାବେଳ

ଢୋଲ, ମହୁରୀ ଛନ୍ଦରେ

ମିଛିମିଛିକା ଶଙ୍ଖ, ହୁଳହୁଳିରେ

ଛୋଟ ଛୋଟ ଖୁସିର ଉଚ୍ଚାଟ ପଣ ,

ଆଂଜୁଳା ଆଂଜୁଳା ଭର୍ତ୍ତି ମୋ ଅଝଟପଣ

ଲୋଚାକୋଚା ବୋଉ'ର ପାଟଓଢ଼ଣୀଟା

ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଆଲଣାରୁ ଟାଣିନିଏ

ମଥାରେ ଢାଙ୍କିହୋଇ ଭାବୁଥାଏ

ବାଜା,ବାଣ ରୋଷଣୀରେ

ପାଲିଙ୍କି ସଜେଇ କେବେ ଆସିବ ମୋ ବର ?

ସବାରୀରେ ବସି ବୋହୂବେଶେ

ମୁଁ ଯିବି ଶାଶୁଘର ।

କେହି ଆଉ କହିବେନି

ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ପାଠପଢ ବସି ,

ବେତଛାଟ ବସିବନି

ଚାହାଳୀରୁ ହୋଇଯିବ ଛୁଟି ।

କେତେ ଭୁଲା ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିର ଗନ୍ତାଘର

ଶୈଶବ, କୈଶୋର ଡେଇଁ

ମନେନାହିଁ କେବେ ପାଦ ଛୁଇଁଥିଲା ତାରୁଣ୍ୟର ।

ଲାଲ୍ ଛିଟ ଫ୍ରକ୍ ଛାଡି

ଫୁଲପକା ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିବାକୁ ମନହେଲା ,

ଧୂଳିଖେଳ ଛାଡି

ରୁମାଲରେ ଫୁଲ ବୁଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛାହେଲା ।

ହଳଦୀମଖା ଦେହ ବାସ୍ନାରେ

ନଈ ପାଣି ଚହଲିଗଲା ,

ପ୍ରେମ ବର୍ଣ୍ଣବୋଧ ଶିଖୁ ନ ଶିଖୁଣୁ

ତା' ପାଇଁ ବର ଖୋଜା ଚାଲିଲା ।

ଖୁବ୍ ଖୁସି ଥିଲା

ଯେବେ ସବାରୀରୁ ପାଦ ତା'ର

ଶାଶୂଘର ଦାଣ୍ଡ ଦରଜା ଛୁଇଁଲା ।

ଆଜି କାହିଁ ବୋଉ'ର ସେ 'ପାଟଓଢ଼ଣୀଟା '

ତା'କୁ ଖୁବ୍ ଓଜନିଆ ମନେହେଲା ।

ମନେ ପଡୁଥିଲା

ଯାବତୀୟ ଜଞ୍ଜାଳକୁ କେମିତି

ପାଟଓଢ଼ଣୀରେ ସାତଗଣ୍ଠି ଦେଇ

ଶାଢ଼ୀ କାନିରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିଲା ।

ହଳଦୀରଙ୍ଗୀ, ସୁନାନାକୀ ଝିଅଟି

ଅଝଟପଣକୁ ସ୍ନେହରେ ଆଉଁସି

ମନ ସିନ୍ଦୁକରେ ପକେଇ ଥିଲା କଞ୍ଚିକାଠି

ଆଜି ଜୀବନର ପୃଷ୍ଠା ଓଲଟେଇ

ପଢୁଛି ବସି ,

ମନ ସିଲଟରୁ ଲିଭି ଯାଇନି

ତା ' କୁନି କୁନି ଖୁସି ।