ପାଟ ଅଧର

 ସଞ୍ଜ ବୁଡ଼ି ରାତି ଆସେ ନଇଁ କଳା ଅନ୍ଧାରେ---

 ବୋଉ ଜାଳିଦିଏ ଡିବି କି ଲଣ୍ଠନ ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆରେ ।

 ଜଡ଼ା ତେଲ ଦୀପ ଜଳିଉଠେ --

        କାଠ ରୁଖା ଉପରେ ,

 ଜେଜେ ବୋଲନ୍ତି ପୁରାଣ, ଭାଗବତ 

        ଆମ ଠାକୁର ଘରେ ।

 ଚଗଲା ମନଟି ନଥାଏ ଆମର ଟିକେ ସେଥିରେ ,

 କାନ ଡେରିଥାଉ ଆମେ ଜେଜେମା ଗପ ପେଡିରେ ।

 ସାହାଡ଼ା ସୁନ୍ଦରୀ,କଞ୍ଚନେଇ ଫୁଲ, ପୁଣି ବୁଢ଼ୀ ମାଲୁଣୀ ,

 ପକ୍ଷୀରାଜ ଘୋଡ଼ା, ରଜା ପୁଅ,ଝିଅଙ୍କର ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ।

 ଜେଜୀ ପାରିଦିଏ ପାତିଏ କଳା 

         ତା' କଳାପାତିରେ ,

 ସେ କଳାରୁ ଟିକେ ଆଖିରେ ନାଇଲେ 

        ଅଞ୍ଜନ ପରିକା ଲାଗେରେ ।

 ଜେଜୀ ବସିଥାଏ ମଶିଣା ପକେଇ ,ଗୋଡ଼ ଲମ୍ବେଇ --

 'କୋଳେ ବସି ତା'ର ପାଠ ଆରମ୍ଭିଲି --

        ଖଡି, ସିଲଟରେ "ଠ" ମଡେଇ ।

 ମୋ ବହି ବସ୍ତାନି,ବରଡା ଚଟେଇ କାଖରେ ଜାକି --

 ଟାଣି ଟାଣି ନେଇ ଚାହାଳୀରେ ମତେ ଛାଡେ ନିଇତି ।

 ଗୋଡ଼କୁ କଚାଡି, କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଯେବେ ଇସ୍କୁଲ ଯାଏ ,

 କାନିରୁ ଫିଟେଇ ବୁଟ କି ମଟର ହାତରେ ଦିଏ ।

 ବୋଉ ନାଲି ଆଖି,କାନମୋଡା --

        ବାପାଙ୍କ ତାଗିଦ୍ ପାଠପଢା,

 ଜେଜୀ - ପାଶେ ଥିଲେ, ---

        ଭୁଲ୍ କରି ବି ସତେ କି ଲଗାମଛଡା ।

 ସତରେ ସେ ଥିଲା ନିଆରା --

 ତା ' ଗେହ୍ଲା, ତା' ଶରଧା ,

       ସ୍ନେହବୋଳା ତା' ମମତା ଅପାଶୋରା ।   

 କାହିଁ ହଜିଗଲା ????

       ମୋ ଜେଜେମା'ର -- "ପାଟଅଧର"

 ମହମହ ବାସ ପାନବଟୁଆରୁ 

        ଚୁଆଗୁଣ୍ଡି ସାଥେ କେତକୀ ଖଈର ।

 କୁମ୍ଭପକା ଶାଢ଼ୀ କାନିରେ ଚାବି ପେନ୍ଥା ନେନ୍ଥାଏ --

 ସିନ୍ଦୂର ଟୋପାଟି ମଥାରେ ତାର ଝଟକୁ ଥାଏ ।

 ରାତି ଆଜି କଳା ସିଲଟେ ଲେଖି ଲିଭେଇ ଦିଏ ---

 ମୋ ଜେଜେମାର ଗପମୁଣିରୁ ଗପ ଉଭେଇ ଯାଏ ।

 ଆଉ ମୁଁ ----ଅତୀତର ବାରିପଟେ --

        ସେଇ ହଜିଲା ସ୍ମୃତିକୁ ଉଖାରୁ ଥାଏ ।