ପାରିବାରିକ କଳହ

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଘର ପରା ଆମ ।

ପରିବାର ଏକ ହୋଇ ।

ଚଳୁଥିଲେ ଦିନେ ସମାଜରେ ଆମେ ।

ଅନ୍ୟର ଆଦର୍ଶ ହୋଇ ।

କଳହ ଉପୁଜେ ଛୋଟିଆ କଥାରୁ ।

କଥା ହେଲେ କଟାକଟି।

କହିଦେଲେ କିଏ ଆନ ସହିଯାଏ ।

କଳିଗୋଳ ଯିବ ତୁଟି।।

ସହିବା ଲୋକଟି ବଡ ଏ ସମାଜେ ।

କହିବା ଲୋକଟି ନିମ୍ନ ।

ଏଇକଥା ମନେ ରଖିଥିଲେ ସିନା ।

ମିଳେ ନିଶ୍ଚେ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥାନ।।

କଳହ ଦେଖାଏ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି ଯେତେ ।

ମନ୍ଦ କି ହୋଇବ ଭଲ ।

ମିଳିମିଶି ଚଳି ଦୁନିଆଁ ଆଗରେ ।

ନିଜ ମଥା ଉଚ୍ଚ କର ।।