ପାର୍ବଣରେ ମା

ମା ମା ବୋଲି ଆକୁଳେ ଡାକୁଛି 

ଶୁଣ ନାହିଁ କାଇଁ ବାରେ,

କି ପାପ କରିଛି ଏ ଛାର ମାନବ

କହିଦେ ମା ଆଜି ଥରେ ।

ଧରା ଆଜି ପାପ ଭାରରେ ବୁଡ଼ିଛି 

ଅସତ୍ୟ ଖେଳୁଛି ଖେଳ,

ଚାରିଆଡେ ଶୁଭେ ହା ହା କାର ଏଠି

ଖରାପ ପଡ଼ିଛି ବେଳ ।

ମହାମାରୀ ଆଜି କାୟା ବିସ୍ତାରି

ରଚୁଛି ତାଣ୍ଡବ ଲୀଳା,

ପୋକ ମାଛି ପରି ଲୋକ ମରୁଛନ୍ତି

ବୁଡୁଛି ସଭିଙ୍କ ଭେଳା ।

ପାର୍ବଣ ଋତୁରେ ଅବତରି ମାଆ 

ଏ ଭୂମିକୁ ପବିତ୍ର କର,

ରୋଗ ଦୁଃଖ ଶୋକ ନିପାତ କରି

ଜଗତ ବାସୀଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର ।

ମନେ ଭରିଦିଅ ଶାନ୍ତି ପବିତ୍ରତା 

ପାପ କଳୁଷ ଯାଉ ଧୋଇ,

ଜଗତ ଜନନୀ ତୁହି ମା ଦୁର୍ଗା

ମହିଷା ମର୍ଦ୍ଦିନୀ ହୋଇ ।

କାଶତଣ୍ଡିର ଧବଳ ବନରେ

ଶୋଭା ପ୍ରକୃତିର ଘର,

ଶରତ ଜ୍ୟୋସ୍ନାରେ ଉଦ୍ଭାସିତ ଆଜି

ପୁଷ୍କରିଣୀର ନୀର ।

ନାରୀ ଶକ୍ତିର ଆଧାର ତୁମେ 

ଅବଳାକୁ କର ସବଳା,

ମନେ ଭରିଦିଅ ଶତ ସିଂହ ବଳ

ନାରୀ ନ ହେଉ ଦୁର୍ବଳା ।

ମନେ ଭକ୍ତି ଭରି ତୋରି ଚରଣେ 

କରୁଛୁ ଆଜି ଗୁହାରି,

ହିଂସା, କ୍ରୋଧ, ଦ୍ୱେଷ ଦୂର ମାଆ

ନାଶି ମନର ଅଇରି ।

ଆଶିଷ ଦିଅ ମା ତୁମରି ହସ୍ତରୁ

ସ୍ନେହ ମମତା ଢାଳି,

ମନେ ଦୟା ଭରି ପୂର୍ଣ୍ଣକର ବାରେ

ଅଝଟ ସନ୍ତାନ ଅଳି ।।