ପାର୍ବଣ ସ୍ମୃତି

ମୋ ଆଖି ଆଗରେ ଆଜି ବି

ନାଚି ଉଠୁଛି ସେଦିନର କଥା

ସକାଳ ପ୍ରାୟ ଆଠ ଘଣ୍ଟା

ଶିବରାତ୍ରୀ ଦିନର ସେ ବ୍ୟଥା ॥

ପୁଅକୁ ମୋର ଏଗାର ମାସ

ଲଢୁଥିଲା ଚିକିତ୍ସାଳୟରେ

ନିମୋନିଆରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ

ଲୁହ ଆଣିଥିଲା ସବୁ ଆଖିରେ ॥

ନା ସେଦିନ ମନ୍ଦିର ଯାଇଛି

ନା ପ୍ରଭୂଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିପାରିଛି

କେବଳ ତାଙ୍କୁ ଦୂରରୁ ଧନ୍ୟବାଦ

ଆଉ କୃତଜ୍ଞତା କିନ୍ତୁ ଜଣାଇଛି ॥

ପ୍ରଭୂଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ବିନା କିଏ ବାଟ

ଚାଲିଛି ନା ଆଗକୁ ଚାଲିପାରେ

ତାରି ଦୟାରେ ତାରି ଛୁଆଟା

ଭଲ ହୋଇ ମୋ ଘରକୁ ଫେରେ ॥

ମୋତେ ସାହାସ ଦେବାକୁ କେବଳ

ପାଖରେ ଥାନ୍ତି ପିଲା ବାବା ଓ ମାଉସୀ

ମୋ ଆଖିରେ ଲୁହ ଟିକେ ଶୁଖିଯାଉ

ଏଣୁ ଛୁଆକୁ ଦିଅନ୍ତି ପ୍ରାୟ ଆଉଁସି ॥

ଆଜି ବି ଶିବରାତ୍ରୀ ଆସିଲେ ଥରେ

ମୋର ଏଇ ମାଆର ହୃଦୟ

କୋଟି ଧନ୍ୟବାଦ ହେ ଇଶ୍ବର ତୁମକୁ

ତୁମ ଠାରେ ରହୁ ସଦା ଲୟ ॥