ପାହିଲାଣି ରାତି

ପ୍ରାଚୀ ଗଗନରେ ଅରୁଣିମା ବୋଳି

ଉଠିଲେ ସୁରୁଜ ଉଇଁ,

କୁକ୍କୁଟ ଡାକିଲା ଆଳସ୍ୟକୁ ତେଜ

ଉଠ ସର୍ବେ ଏବେ ଚେଇଁ ।

ଅନ୍ଧାର ହଟାଇ ପତ୍ର ଗହଳିରୁ

ଆଲୋକ ରଶ୍ମିକୁ ବୁଣି,

ପାଳନ କରନ୍ତି ଏ ସାରା ସୃଷ୍ଟିକୁ

ଲେଖନ୍ତି ନୂଆ କାହାଣୀ ।

ସକାଳ ପବନ ସୁରଭି ଖେଳାଏ

ଜାତି ଜାତି ପୁଷ୍ପଙ୍କର,

ସ୍ନିଗ୍ଧ ପବନ ଯେ ଅମୃତ ସମାନ

ମନକୁ କରେ ବିଭୋର ।

ମନ୍ଦିର ରୁ ଶୁଭେଶୁଭ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି

ମନ୍ତ୍ର ର ପୂତ ଝଙ୍କାର,

ବିଭୁଙ୍କ ଚେତନା ପବିତ୍ରତା ଭରେ

ସଭିଙ୍କ ହୃଦକନ୍ଦର ।

ନୂଆ ଆଶା ଆଣି ଦିବସ ଆସଇ

ଗତକଥା ପଛେ ଥୋଇ,

କର୍ମ କରିଯାଅ କର୍ମ ବଳେ ପୁଣି

ଭବିଷ୍ୟ ଗଢ଼ିବା ପାଇଁ ।

ଆଳସ୍ୟ ବଳରେ ପଛ କଥା ଗୁଣି

ବସିଥିବା ଯଦି ଭାବି,

ବର୍ତ୍ତମାନ କାମ ପଛକୁ ରହିବ

କହିଛନ୍ତି ଅନୁଭବୀ । 

କୀଟ ପତଙ୍ଗ ଠୁଁ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଯାଏଁ

ସଭିଏଁ ଉଠନ୍ତି ଜାଗି,

ନିଜ ନିଜକାମ କରନ୍ତି ଆନନ୍ଦେ

ବାଦ ବିବାଦ ନଲାଗି ।

ସବୁଜୀବ ଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାନବ

ହେବା ଆମେ ଆଗୁସାର,

ସ୍ୱାଗତ କରିବା ନୂଆ ପ୍ରଭାତକୁ

କର୍ମରେ ହେବା ତତ୍ପର ।।

ପ୍ରଦୋଷରୁ ରାତ୍ର ରାତ୍ରରୁ ପ୍ରତ୍ୟୁଷ

ପ୍ରତ୍ୟୁଷରେ ଉଷା ହସ,

ଦିବସ କାମକୁ ସୁଧାମୟ କରି

ମନରେ ଭରେ ବିଶ୍ୱାସ।