ଓଁମ୍ ନମଃ ଗଣେଶାୟ

ଆହେ ଗଜାନନ ପାର୍ବତୀ ନନ୍ଦନ

ବିଘ୍ନ ବିନାଶକ ପ୍ରଭୁ ।

ଆସ ଅବତରି ଏ ଧରା ଧାମକୁ

ଜନ ତବ କୃପା ଲଭୁ ।।

ଲଡୁ ଯେ ତୁମରି ପ୍ରିୟ ଖାଦ୍ୟ ଅଟେ

ଅଟ ତୁମେ ଲମ୍ବୋଦର ।

ହସ୍ତେ ତୁମ ଖଡ୍ଗ ଲେଖନୀ ପୁସ୍ତକ

ତୁମେ ତ ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର ।।

ଦାନ୍ତ ଭାଙ୍ଗି ତୁମେ ଲେଖିଥିଲ ପୁଣି

ବ୍ୟାସଙ୍କର ମହାଭାରତ ।

ଏକଦନ୍ତ ପୁଣି ବୋଲାଇଲ ତୁମେ

ଆହେ ଭୋଳାନାଥ ସୁତ ।।

ବକ୍ରତୁଣ୍ଡ ରୂପ କି ମନୋହର

ଦେଖି ଆଖି ଯାଏ ଲାଖି ।

ବିଘ୍ନ ବିନାଶକ ସୂର୍ଯ୍ୟଠୁ ଚମକ

ଅଟେ ତୁମ ଦୁଇ ଆଖି ।।

ରିଦ୍ଧି ସିଦ୍ଧିଙ୍କର ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟ ତୁମେ

ସନ୍ତୋଷୀ ଜଣକ ପୁଣି ।

ହେ ବିନାୟକ ତୁମ ବିଶ୍ଵରୂପ

କିଏ ବା ପାରେ ବଖାଣି ।।

ପୃଥ୍ୱୀ ଠାରୁ ବଡ଼ ମାତା ଓ ପିତା ଯେ

ଶିଖିଥିଲି ତୁମଠାରୁ ।

ତୁମ ଜ୍ଞାନ ଆଲୋକରେ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର

ଦୂର ହେଉ ଏ ଧରାରୁ ।।

ଆହେ ବିନାୟକ ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠରୁ

ହରି ନିଅ ବିଘ୍ନ ଦୁଃଖ ।

ପୁଣି ଫେରି ଆସୁ ପ୍ରାଣୀ ଜଗତର

ହସ ଖୁସି ଆଉ ସୁଖ ।।

ଚାରି ଆଡେ଼ ଶୁଭୁ ତୁମ ଜୟ କାର

ତୁମର ହେଉ ଜୟ ।

ସବୁ ଓଠେ ଥାଉ ସେହି ଗୋଟେ ମନ୍ତ୍ର

ଓଁ ନମଃ ଗଣେଶାୟ ।।