ଓଡିଆ ପରମ୍ପରା

ଓଡିଆପୁଅ ବୋଲି କରେ ମୁଁ ଗରବ

ବାରମାସେ ହୁଏ ପରା ତେର ପରବ 

ବଡ ଠାକୁର ବଡ ଦାଣ୍ଡ ଅଛି ଯାହାର

ଦରଶନେ ସଦା ଜୀବନଟା ଧନ୍ୟ ମୋହର ।

ପଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତିରୁ ଚଇତି ପୁନେଇଁ

କେତେ ଯାନିଯାତ ପିଠାପଣାର ସୁଆଦ

ଭୁଲିହୁଏନି କେବେ ଐତିହ ପରମ୍ପରା

ନିଗାଡି ଦେବି ତାପାଇଁ ରକ୍ତମାଂସ ସ୍ଵେଦ ।

ରଜଦୋଳି ପୋଡପିଠାର ମହକ

କୁଆଁରପୁନେଇଁର ଶୀତଳ ଜହ୍ନ ଆଲୋକ

କାର୍ତ୍ତିକରେ ଡଙ୍ଗାଭସା ଥୁରୁଥୁରୁଶୀତ

ମାର୍ଗଶୀରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ମାଣବସା ଗୀତ ।

ମାଘେ ଅଗ୍ନି ଉତ୍ସବ ହାଡ ଭଙ୍ଗା ଶୀତ

ଭାଦ୍ରବେ ଖୁଦୁରୁକୁଣୀ ଓଷାର ଗୀତ

ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହେଉଥାଏ ମନ ମୋର ସଦାକାଳେ

ଭଲପାଏ ଗାଁମାଟିକୁ ସଞ୍ଜସକାଳେ ।

ବସନ୍ତରେ ମୁଣ୍ଡେ ବୋଳି ନାଲି ଅଭିର

ଦୋଳ ମେଲଣ ସାଥେ ନାଚି ଅଧୀର

ଚଇତି ପୁନେଇଁର ଘୋଡା ନାଚ 

ଆହା କି ସତେ କେତେ ମନୋହର ।

ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀରେ ପିନ୍ଧି ନୂଆ ପୋଷାକ

ପୂଜାପାଉ ପରିବାରେ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ହେବାର

ଚିତୋଉ ଅମାବାସ୍ୟାରେ ଭସାଉ

ସରୁ ଚକୁଳି ନଈନାଳ ଧାର ।

ଶାମ୍ଵ ଦଶମୀରେ ବାଢି କେତେ କେତେ

ମିଠା ପିଠା ଦରବ ସୁରୁଜ ଦେବତା ପାଇଁ

ଲମ୍ଵା ଆୟୁଷ ମାଗିଥାଉ ମନେସୁମରି

ଏମିତି ପରମ୍ପରା ଦେଖିନି କେବେ କାହିଁ ।

ଅକ୍ଷୟତୃତୀୟାରେ ଅକ୍ଷୀମୁଠି ନେଇ

ଅନୁକୂଳ କରେ ଚଷାଭାଇ ତା କ୍ଷେତେ

ସବୁ ପରମ୍ପରା କୃଷି ପାଇଁବନ୍ଧା 

ଗଢିଛନ୍ତି ପୁର୍ବପୁରୁଷ ଆମ ପାଇଁ ସତେ ।

ଧନ୍ୟ ଓଡିଶାର ମାଟି ଜନମିଲି ମୁହିଁ

ଅମୃତ ବନଗିରି ସବୁଜିମା କୋଳେ

ତା ଧୂଳିକୁ ମାରି ଚନ୍ଦନ କରି ସଦା ମଥାରେ

ସରଗ ସୁଖ ଲଭୁ ଯେମିତି ଇହକାଳେ ।