ଓଡିଆ ଘର ଖାଦ୍ୟ କବିତା

ଚନ୍ଦ୍ରପୁରର ଚୂଡା କଦମ୍ବ

ବାଲେଶ୍ଵରୀ ଛେନାଗଜା

ଭଦ୍ରକର ପାଳୁଅ ଲଡୁ ଓ

ଯାଜପୁର ବାରମଜା ।

ପୁରୀର ଖଜା

ବଲାଙ୍ଗୀର ଚାଉଳ ବରା

ମାଣିକପାଟଣା ବସାଦହି

ସମ୍ବଲପୁର ସରସତିଆ

ମନକୁ ସେ ନିଏ ମୋହି ।

ଓଡିଆ ଘରର ଶାଗମୁଗକୁ

ଖୋର୍ଦ୍ଧା କୋରା ଖଇ

କଖାରୁ ଶାଗ ଖରଡି ସାଙ୍ଗକୁ

କଦଳୀ ଭଣ୍ଡା ମଞ୍ଜା ରାଇ ।

ନୟାଗଡ ଛେନାପୋଡ

ପୁରୀର ଖଣ୍ଡ ଛେନା

କେନ୍ଦ୍ରପଡା ରସାବଳୀ

ଖଡିଆଳ ବୁନ୍ଦି ଦାନା ।

ବରହମପୁର ସୁଜି ଉପମା ଆଉ ପୁରି 

ସକାଳୁ ସୁଆଦିଆ ଖିରି 

ସାଲେପୁର କ୍ଷୀରିମୋହନ ସାଥୀକୁ

ସାଲେପୁର ରସଗୋଲା ।

କଟକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଦହିବରା ସେତ

ସ୍ବାଦରେ ଏକ ନମ୍ବରୀ

ଯେତେ ଖାଉଥିଲେ ମନରୁ କେବେ

ନ ଯାଏ ସେ ପାସୋରି ।

ମିଠା ପିଠାର ଜମଇ ଆସର

ଆସିଲେ ପରବ ପର୍ବାଣି

ବିଭିନ ପ୍ରକାର ପିଠାପଣା କରି

ପରଷେ ବୋହୂ ଓଡିଆଣୀ ।

ଚିତଉ ହେଉ କି ହେଉ ମଣ୍ଡା ପିଠା 

କି ହେଉ ସେ ଏଣ୍ଡୁରି ପିଠା 

ଗାଁରୁ ସହକ ମହକି ଉଠେଲୋ

ଆହାଃ କି ଲାଗଇ ମିଠା !

ପିଆଜି ପକୁଡି ପୁଣି ବିରିବରା

ଢେଙ୍କାନାଳ ଗଲେ ପାଇବୁ

ଯେତେ ଖାଇଲେ ବି ବୁଝିବନି ମନ

ଫେରି ଆସିଲେ ତୁ ଝୁରିବୁ ।

ମାଛ ଭଜା ସଙ୍ଗେ କଞ୍ଚାଲଙ୍କା ଦୁଇଟି

ଚକଟି ଖାଇବୁ ସାଙ୍ଗ

ତଥାପି ତୋହରି ମନ ନ ଛାଡିଲେ

କରିବୁ ଆମ୍ବୁଲ ପାଗ ।

ଆମ୍ବୁଲ ଝୋଳକୁ ଯେତେ ହାମ୍ପୁଡିଲେ

ମନ ଏ କେବେ ପୁରେନା

ଯେତେ ଖାଉଥିଲେ

ଇଛା ଏ ମନରୁ ସରେନା ।