ନିଶିରାଣୀ

ଓଠ ତଳେ ଜାକି ଜୁକି ହସଟିଏ ନେଇ

ଖସି ଆସେ ଆକାଶରୁ ଓଢ଼ଣୀ ଓଢ଼ାଇ

ଗଭାରେ ତା ଝଲମଲ ଚାନ୍ଦଟିଏ ଖୋସି

ତାରା ଗହଣରେ ଅବତରେ ହସି ହସି ।

ନିତି ପ୍ରତି ଆସଇ ଠିକ୍ ଏଇ ସମୟରେ

ଭରି ଆଶା ଆଶଙ୍କା ସବୁରି ହୃଦୟରେ

କାହା ପ୍ରାଣେ ଜାଳିଦିଏ ପ୍ରୀତିର ସଳିତା

କାହା ହୃଦେ ପୁଣି ଭରେ ରିକ୍ତ ଅସ୍ଥିରତା ।

ସ୍ମୃତି ହୋଇ ଓହଳେ ସେ କାହା ମାନସରେ

ପୁଣି କାହା ପାଇଁ ଶିହରିତ ସ୍ୱପ୍ନ ଧାରେ

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ରୁହେ ଅଭିସାରୀ ଆନମନା

ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ଭରି ମନେ ନବ ଉତ୍ତେଜନା ।

ନିଶୁନ ସାଗର ବେଳା ଭୁଇଁର ପ୍ରତ୍ୟାଶା

ଭାବୁକର ସୁପ୍ତ ମନେ ଜଗାଏ ଜିଜୀବିଷା

ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଆଲୋକେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବର ପ୍ରକାଶ

ଅନାୟାସେ ଜୟ ଲଭେ କବିର ପ୍ରୟାସ ।

ମିଥ୍ୟା କପୋଳ କଳ୍ପିତ କାହାଣୀ ଅନେକ

ଯୋଡ଼ିଯାଏ ନିଶି ସାଥେ ଭ୍ରାନ୍ତ ଅମୂଳକ

ଅପବାଦର ଡିଣ୍ଡିମେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ହୃଦେ

ଅବିରତ ଚାଲେ ନିରବରେ ପାଦେ ପାଦେ ।

ପ୍ରହର ପ୍ରହର କରି ବିତିଯାଏ ଯେବେ

ନିଶାଚରେ ମାତିଯାନ୍ତି ଅତି ଉପଦ୍ରବେ

ଅଭାବିତ ଅଘଟଣ ଘଟିଯାଏ କେତେ

ମନ ପ୍ରାଣ ସଂକୁଚିତ ହୁଏ ଭୀତତ୍ରସ୍ତେ ।

ତଥାପି ନିଶି ସଭିଙ୍କ ଅତି ଆପଣାର

ନାନା ବିଧେ ଅନୁଭବେ ସମୟ ଝଙ୍କାର

ସଭିଏଁ ପାଗଳ ସତେ ନିଶିର ନିଶାରେ

କିଏ ଜୀଏଁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ତ କିଏ ଉଜାଗରେ ।

ଟି.ଦୁର୍ଗା ପ୍ରସାଦ ରାଓ