ନୀରବ ଲୟରେ ବସନ୍ତ ଝୁରେ

ଶାସ୍ତ୍ରରେ ସଂଭ୍ରମ ଦର୍ଶନର ମର୍ମ

ତୁମରି ମୁଖଶ୍ରୀ

ଦର୍ପଣ ହୋଇ ।

ଝଲସି ଝଟକି ଝୁମି ଯାଉଅଛି

ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗନା ଦୃଷ୍ଟି

ଯିବ ଲାଜେଇ ।

ନବ ଯଉବନା ରୂପେ ପରାଜିତ,

ଫୁଲ ପାରିଜାତ,

ରୂପ ପସରା ।

ଗୁଣରେ ଜ୍ଞାନରେ କି ଦେବି ଉପମା

ସଞ୍ଜ ସକାଳର

ନୟନ ତାରା ।

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସାତ ରଙ୍ଗ ଫିକା

ପଡିଯିବ ତୁମ

ରଙ୍ଗ ଆଗରେ ।

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ ଶାରଦୀୟ ସନ୍ଧ୍ୟା

କଣେଇ ଚାହୁଁଛି

ସରମ ଭରେ ।

ଲାବଣ୍ୟବତୀର ମୃଣ୍ମୟୀ ନୟନ

ନିର୍ବାକ ନୟନେ

ତୁମକୁ ଦେଖେ ।

ଗବାକ୍ଷ ଗର୍ଭରୁ ନିମିଲିତ ନେତ୍ରେ

ସପନ କୁମାର

ତୁହାଇ ଡାକେ ।

କୋଇଲି କାନ୍ଦୁଛି,କଣ୍ଠେ କଣ୍ଠେ ତା'ର

ଗୁମୁରା ଗୀତର

ଶୀତଳ ସୁରେ ।

ତୁମରି ସୁରକୁ ସଲାମୀ ଦେଉଛି,

ନୀରବ ଲୟରେ

ବସନ୍ତ ଝୁରେ ।

ଶିକ୍ଷାରେ ସଂପୂର୍ଣା ଗୁଣେ ବହୁଗୁଣା

ବିଭବେ ବୈଭବା

ବଚନେ ବନ୍ଧୁ ।

ପୁଣ୍ୟରେ ପ୍ରଶାନ୍ତି ଭାବରେ ଆହୁତି

ବିଜ୍ଞପ୍ତି ବିହୀନ

ଭାବର ସିନ୍ଧୁ ।

ମୁଁ ଭିନ୍ନ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ନିଆରା ଅସ୍ତିତ୍ୱ,

ତୃପ୍ତି ତର୍ପଣର

ତ୍ରିବେଣୀ ତୁମେ ।

କରୁଛି ଶପଥ ପୁଣ୍ୟରେ ମୁଁ ମତ୍ତ

ଚିହ୍ନିବି ନିଜକୁ

ତୁମରି ନାମେ ।

ଭିନ୍ନ ମୋର ଏଇ ପ୍ରେମର କବିତା

ରହିଛି କଳ୍ପନା,

କଳଙ୍କ ନାହିଁ ।

କଳ୍ପରେ କଳ୍ପରେ ମାନବ ପ୍ରୀତିର

କରିଛି ପ୍ରୟାସ

ମାନବ ହୋଇ ।