ନୀଳରାସ୍ତା ଓ ଆଗନ୍ତୁକ

ନୀଳରାସ୍ତାର ଆରପାରେ -

ରାତିଟା ଉଲଗ୍ନ ହେଇ ଗାଧାଏ ,

କୁହୁଡି ର ଶତ ଚୁମ୍ବନ ରେ ରାତିଟା ଫୁଲେଇ ହୁଏ ,

ରଙ୍ଗହୀନ ସ୍ଵପ୍ନ ମାନଙ୍କୁ ପଛକୁ ଠେଲି ,

ଆଗନ୍ତୁକ ନୀଳରାସ୍ତା ଦେଇ ସ୍ୱପ୍ନର ପରିଧି କୁ ଓହ୍ଲାଏ !

ସାରା ରାତି ଗାଧୁଆ ପାଣିରେ -

ନୀଳରାସ୍ତା ତା ନିଜକୁ ଦେଖେ !

ରଙ୍ଗମଖା ଦେହକୁ ଅନାସକ୍ତ ହୁଏ ,

କୁହୁଡିଆ କୁହୁଡିଆ ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ,

କେଉଁ ଆଗନ୍ତୁକ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷାରେ ପଡ଼ିରହି ଥାଏ !

କାଳେ କେହି ତା ଦେହକୁ ଛୁଇଁବ ,

ତା ପରିଧି ରେ ଆବଦ୍ଧ ହେଇ ଭବିତବ୍ୟ କୁ ହାତ ଠାରି ଡାକିବ ,

ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁକୁ ପିଚିକାରୀ ମାରି ସାରା ରାତି -

ନୀଳ ରାସ୍ତାରେ ଖୁବ୍ ଦୂର ଯାଏ ଚାଲିଚାଲି ଯିବ ।

କେହି ଜଣେ ରାତି ଅଧେ ଆଗନ୍ତୁକ ସାଜେ ,

ନୀଳ ରାସ୍ତାର ପରିଧି ରେ ନିଜକୁ ସୀମାବଦ୍ଧ କରେ ,

ସୀଗାରେଟ୍ ର ଧୂଆଁ ନୀଳ ରାସ୍ତାକୁ ଫିଙ୍ଗେ ,

ନୀଳ ରାସ୍ତାରୁ ବିଷ ଓହ୍ଲାଇ ଯାଏ ,

ତଥାପି ସେ କାହିଁକି ନୀଳ ନୀଳ ଦିଶେ !

ଆଗନ୍ତୁକ ର ଆଖି ଲେଉଟି ପଡେ ,

ଚିତ୍କାର କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେ ଡାକିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ,

ନୀଳ ରାସ୍ତାର ପରିଧିରେ ଶବ୍ଦ ବାଜି ଫେରି ଆସେ !

ଆଗନ୍ତୁକ ଛଟପଟ ହୁଏ ,

ସେ ମରିପାରେନା କି ଜୀଇପାରେନା ।

ବଞ୍ଚି ବଞ୍ଚି ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତେ ମରି ମରି ଯାଏ !

ତଥାପି ନୀଳରସ୍ତା ଆଉ କାହା ପାଇଁ ପଡ଼ି ରହିଥାଏ ।

୦-୦-୦