ନୀଳକଣ୍ଠ

କରୋନା ପ୍ରକୋପ  ଦିନୁ ଦିନୁ ବଢେ

    କମିବାରେ ନାମ ନାହିଁ,

ମନ୍ଦିର ରେ ଅଛ   ଅବା ଶ୍ମଶାନରେ

    କୈଳାସେ ପଡିଛ ଶୋଇ ।

ପ୍ରଭୁ ନୀଳକଣ୍ଠ    ନୀଳ ହେଲା କଣ୍ଠ

    ପାନ କରିଥିଲ ବିଷ ,

ଏବେ କାହିଁ ପାଇଁ   ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ହେଉଛ

    କରୋନା ନାଶୁଛି ବିଶ୍ଵ ।

ସାରା ବିଶ୍ବ ଆଜି   ଶ୍ମଶାନ ମୁହଁକୁ

     ହେଉ ଅଛି ଅଗ୍ରସର ,

ଆହେ ସତୀପତି   ଓମ୍ କାର ଜ୍ୟୋତି

     କିଛି ପ୍ରତିକାର କରିବା ।

ଏହି ସମୟରେ    କିଛି ନକରିବେ

      କରିବଟି ଆଉ କେବେ,

କରୋନା ଭୂତାଣୁ    ନହୋଇଲେ ନାଶ

     ଦୋଷ ଦେବେ ପ୍ରଭୁ ସର୍ବେ ।

ତୃତୀୟ ନୟନ    ବାରେ ମାତ୍ର ଖୋଲ

      ଅନଳ ବାହାର ହେଉ,

କରୋନା ଭୂତାଣୁ   ସବୁ ଜଳିଯାଉ

      ସାରା ବିଶ୍ବ ରକ୍ଷା ପାଉ ।