ନିବେଦନ

  ହେ ଦାରୁଦେବତା   ଦାରୁମୂଳେ ରହି                               

         ଖାଉଛ ସିନ୍ଧୁପବନ

  ଅଚିନ୍ତା ନିଦ୍ରାରେ    ଶୋଇ ରହିଲକି

         ଶୁଭୁନାହିଁ କି କ୍ରନ୍ଦନ   ॥

  ମାଆଠାରୁ ପୁଅ    ଯାଉଛି ଦୂରେଇ

         ସ୍ତ୍ରୀ କାନ୍ଦେ ହରାଇ ସ୍ୱାମୀ

  ନୟନ ଲୋତକେ    ଭାସୁଛି ଦୁନିଆ

        ଦେଖନାହିଁ ଅର୍ନ୍ତଯ୍ୟାମୀ  ॥

  ପୁଅପାଏ ନାହିଁ      ପିତାମାତା ଶବ

        ଭାଇଦିଏ ନାହିଁ କାନ୍ଧ

  ସଂସାର ହାଟରେ    ଏ କି ବିଚିତ୍ରତା

         ଚକିତ ମୁଁ ଆଦିକନ୍ଦ   ॥

  ଜ୍ଞାତି କୁଟୁମ୍ବ ତ     ଦିଏ ମୁହଁ ମୋଡି

        ଦେଖି ନଦେଖିବା ଭାବ

  ନିରାଶା ମଧ୍ୟରେ   ଆଶାର ଆଲୋକ

      କେବେ ଖେଳିବ କେଶବ ॥

  ଧ୍ରୂବ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ     ମାନ ରକ୍ଷା କରି

      ଯାଜ୍ଞସେନୀ ଦୁଃଖହାରୀ

  ତୋ ରଙ୍ଗାଚରଣେ  ନିବେଦନ ମୋର

      ବିପଦ ନାଶ ମୁରାରୀ   ॥