ନାରୀ

କେଉଁ ସୁପ୍ରାଚିନ ଯୁଗୁ ଆଦର୍ଶ ଶାଳୀନି

ଭୂୟ ସୀ ଭାବ ମଣ୍ଡିତା ମହିମା ମଣ୍ଡିନୀ ।

ବ୍ୟକ୍ତି ସମାଜ ଓ ପରିବାର ସଦସ୍ୟଙ୍କ

କଲ୍ୟାଣ ସାଧନ ଲାଗି ନାରୀ ହିଁ ଅଧିକ ।

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ର ଆକର୍ଷଣ ଧାରେ ଯେ ଆଲୁଅ

ଯୋଗାଇ ଅନନ୍ୟ ଅଟେ ନାରୀ ବିଶେଷତ୍ଵ ।

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ବିକାସି ନାରୀ ସ୍ଵୀୟ ପ୍ରଭାବରେ

 ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରଇ ସମାଜ କୁ ଖରେ । 

ଆପଣା ର ନିଷ୍ଠା ସହ ପରାକାଷ୍ଠା ଦ୍ବାରା

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଯୋଗାଏ ଯେ ନବ ଭାବ ଧାରା ।

ସଭ୍ୟତା ସଂସ୍କୃତି ପ୍ରତି ବିପୁଳ ବିଭୂତି

ଅରପି ସବୁରି ପ୍ରାଣେ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଓ ଶାନ୍ତି ।

ସଂଚାରି ଦୁଃଖୀ ଦରିଦ୍ର ପୀଡ଼ିତ ସମୟେ

ସେବା ଶୁଶ୍ରୁଷା ରେ ନିତ୍ୟ ରତା ଥାଏ ଯିଏ ।

ସେବା ତ୍ୟାଗ , ସାଧନା ରେ ଆଦର୍ଶ ଗୃହିଣୀ

ଅସୀମ କରୁଣା ,ଜ୍ଞାନ , ତଥ୍ଯ ବିବରଣୀ ।

ନାରୀ ହିଁ ଯୋଗାଇ ସାଧୁ ଥାଏ ନିତ୍ୟ ହିତ

ସ୍ନେହ ଆଦର ସରାଗ , ନାରୀ ବିଶେଷତ୍ଵ ।

ସମୃଦ୍ଧି ରେ ରୁଦ୍ଧିମନ୍ତ କରେ ଯେ ସତତ

ନାରୀ ର ମହିମା ସବୁ ଥିରେ ପ୍ରଖ୍ୟାପିତ। 

ଭାରତୀୟ ସଭ୍ୟତା ଓ ସଂସ୍କୃତି ମହିମା

 ନାରୀ ର ଚାରିତ୍ର ପାଇଁ ଔତ୍କର୍ଷ୍ୟ ଗାରିମା । 

ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ବିଶ୍ୱେ ଲଭଇ ସୁଖ୍ୟାତି

କିନ୍ତୁ ତାହା ନିମ୍ନ ଗାମି ହୋଇଛି ସମ୍ପ୍ରତି ।

ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ସଭ୍ୟତା ସଂସ୍କୃତି ପ୍ରଭାବେ

ନାରୀ ର ମହିମା ହ୍ରାସ ପାଇ ଚାଲେ ଏବେ ।

ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଜର ସୁତୁଙ୍ଗ ଗାରିମା

ପରକାଶି ସୁପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ଶୀର୍ଷ ସୀମା |

ପର୍ଶ କରି ବିକସାଇ ପୁଣ୍ୟ ର ମୟୂଖେ

ସମାଜ ରେ ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟେ ପ୍ରଶଂସିତ ଲୋକେ ।

ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟ ଓ ପ୍ରାଣ ପ୍ରାଚୁର୍ୟ୍ଯ ର

ସାଥେ ନାନା ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ର ବରଷାଇ ଧାର। 

ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା ଭାର୍ଜ୍ୟା ଓ ଭାବିନୀ

ଭାବେ ଭବେ ସୂ ପୂଜିତା ସ୍ୱ ମହିମା ଘେନି। 

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ର ରୀତି ନୀତି ଆଦର ଆଦର୍ଶେ

ନାରୀର ଆଦର୍ଶ ଏବେ ଲୁପ୍ତ ହୋଇ ଆସେ ।