ନାରୀ

ଯୁଗେଯୁଗେ ନାରୀ ତୁମେ ବନ୍ଦନୀୟା ଅଦ୍ଭୁତ ତୁମରି ମାୟା

ବିଶ୍ୱବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଲୀଳା କରୁଅଛ ବିସ୍ତାରି ତୁମରି କାୟା ||୧||

ମାତୃ ସ୍ୱରୂପିଣୀ ସୃଷ୍ଟିକାରିଣୀ ତୁମେତେ ଗର୍ଭଧାରିଣୀ |

ଗର୍ଭପୀଡ଼ା ସହି ସୃଷ୍ଟିକୁ କରୁଚ ତୁମେତ ଆନନ୍ଦ ଦାୟିନୀ ||୨||

ମାତୃସ୍ନେହ ପରି ଦୁର୍ଲଭ ଏ ପ୍ରେମ ସଂସାରରେ କାହୁଁ ମିଳିବ |

କର୍ତ୍ତ୍ବ୍ୟ ବୋଧରେ ଭୃଗୁପତି ହସ୍ତେ ହୋଇଲ ତୁମେ ନିହତ ||୩||

ସୀତାମାତ ତୁମେ ଅହଲ୍ୟା ମାତା ଗୋ ସହିଲ ଦୁଃଖ ଅଶେଷ |

ଦ୍ରୌପଦୀ ରୂପରେ ପଶା ଖେଳବେଳେ ପାଇଅଛ କେତେ କ୍ଳେଶ ||୪||

ଦେବକାର୍ଯ୍ୟ ଲାଗି ସରସ୍ୱତୀ ତୁମେ ବସିଲ କୈକେୟୀ କଣ୍ଠରେ |

ସେହି ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ମନ ରଞ୍ଜୁଅଛ ତୁମେ ତ ଉର୍ବଶୀ ରୂପରେ ||୫||

କେତେ ନିର୍ଯାତନା କେତେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ଧରାରୂପେ ଭାର ବହୁଚ |

ଅସଂଗତ ନୁହେଁ କାଳୀରୂପ ଧରି ସଂସାର ପ୍ରଳୟ କରୁଚ ||୬||

କନ୍ୟା,ଭଗିନୀ,ପ୍ରେମିକା,ଗୃହିଣୀ ,ରୂପ ତ ତୁମର ଅନେକ |

ବିବିଦ୍ଗ ରୂପରେ ପ୍ରକଟିତ ହୁଅ ,ତୁମେ ତ ସ୍ନେହର ବନ୍ଧକ ||୭||