ନାରୀ କେବେ

ନାରୀ କେବେ ମାଆ କେବେ ଝିଅଟିଏ

କେବେ ପୁଣି ସେ ଭଉଣୀ

ଆଈ ହୋଇ କେବେ କାହାଣୀ ଶୁଣାଏ

ସେଇ ବୁଢ଼ୀ ଅସୁରୁଣୀ ।

ବୁଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନ ପାଇ ଜୀବନ ଲଢେଇ

ଏକା ଲଡ଼ିଯାଏ ନାରୀ

ସବୁଥିରେ ଆଜି ପାରଙ୍ଗମ ସିଏ

ପ୍ରିୟ ସାଜିଛି ସବୁରି ।

ସୁନ୍ଦରୀ ରମଣୀ ଭୟ କରେ ନାହିଁ

ଆଜିର କାପୁରୁଷକୁ

ସହଜରେ ନିଜେ ରକ୍ଷା କରି ନିଏ

ସମ୍ଭାଳି ନିଜେ ନିଜକୁ ।

ଆଜିର ଦୁହିତା ସର୍ବାଙ୍ଗୀନ କର୍ତା

ସଜାଏ ନିଜେ ନିଜକୁ

ଜନନୀ ଜନକ ଉଲ୍ଲସିତ ଆଜି

ଦେଖି ନିଜ ଦୁହିତାକୁ ।

ବିଶାଳ ଅବନୀ ତହିଁରେ କାମିନୀ

ଦେଖାଇଲା ନିଜ ଜ୍ଞାନ

ନାରୀ କେବେ ନୁହେଁ କାହାଠୁ ବି କ୍ଷୁଦ୍ର

ବଢ଼ାଇ ନିଜ ସମ୍ମାନ ।

ଛୋଟ ଠାରୁ ବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟ ଗୃହ ମଧ୍ୟେ

ନାରୀର ପାରଦର୍ଶିତା

ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ଏ ପୁଲ୍ଲକିତ ଜନ 

ଉନ୍ନତିରେ ଦିଶେ ଭିନ୍ନତା ।

ନାରୀ ବିହୁନେ ସୃଷ୍ଟି ନାଶ ଜଣିଥ

ନାରୀ ଏକା ଦିବ୍ୟ ଶକ୍ତି

ଜନନୀ ଗର୍ଭରୁ ଜନମି ନିଜକୁ

କରି ନିଅ ଥରେ ମୁକ୍ତି ।