ମୁଠାଏ ଆଲୋକ

ମୁଠାଏ ଆଲୋକ 

-------------

ଆକାଶର ନୀଳ ଅଗଣାରେ

ଝଲମଲ ହେଲାଣି 

ମୁଠାଏ ଆଲୋକର ମଧୁର ପାର୍ବଣ 

ବିଶ୍ବାସର ନାଭିକେନ୍ଦ୍ରରୁ ଗଜୁରିଲାଣି

ସ୍ନେହ ସଂପ୍ରୀତି ଓ ଭ୍ରାତୃତ୍ବର ଗୁଳ୍ମ, 

ଅପସରି ଗଲାଣି

ଅନ୍ଧକାରର ଅନ୍ଧ ଦୂରତ୍ବ 

ମହମହ ଅଗରୁ ଚନ୍ଦନେ ରୋମାଞ୍ଚିତ

ଦେହ ମନ ପ୍ରାଣ ଓ 

ମୋ ଭାବନାର ସବୁଜ ଆରଣ୍ୟ ।

ଅରୁଣ ଅର୍ଚ୍ଚିତ ହେଲାଣି ବିଶ୍ବାସର

ଯେତେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଆସ୍ତରଣ 

ପାହିଲାଣି ଅମାରାତି ବହଳ ଅନ୍ଧାର 

ପାପୁଲିରେ ପାପୁଲିଏ ଦିବ୍ୟ ଅନୁଭବ 

ଫର ଫର ଉଡିଲାଣି  

ନବ୍ୟ ଚେତନାର ଭବ୍ୟ ମହକରେ ।

ଶରତର ଶେଷ ପାହାଚରେ

ଶୀତର ଆଦ୍ୟ ସ୍ତବକରେ

ହସିଲାଣି ଦୀପଶିଖା

ଦୀପାଳିର ଅମୃତ ସମ୍ମୋହନ

ମାଟିକୁ ଛୁଇଁଲାଣି ସୌହାର୍ଦ୍ଦର ରଙ୍ଗ

ଏକତାର ଅସ୍ତରାଗ ,

ମଧୁର କାକଳିରେ ମୁଖରିତ

ମାଟିରୁ ଆକାଶ 

ଲିଭିଲାଣି ଗୁଳି ଗୋଳା କମାଣର ଗନ୍ଧ 

ହୃଦୟକୁ ଛୁଇଁଲାଣି ନୀବିଡ ଅଶ୍ଳେଷ 

ବାଜିଲାଣି ତୂର୍ଯ୍ୟନାଦ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ

ହସେ କାଶତଣ୍ଡୀ ନଈପଠାର 

ନିର୍ଜନ ବେଳାରେ ,

ଝଂକାର ତୋଳେ ମୁକ୍ତିର ଆବାହନୀ

ଧରିତ୍ରୀର ମୁକ୍ତ ଓ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଅଙ୍ଗନେ ।