ମୁଁ ପିତା କହୁଛି

ଏମିତି କେତେଥର

ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ହସିବାକୁ

ପାଶୋରି ଦେବାକୁ ଅତୀତର ଅବଶୋଷ କୁ

କିନ୍ତୁ , ଅବଶୋଷ ଆହୁରି

ସ୍ମୃତି ସଜଳା ଯେତେବେଳେ ,

ସିଏ ଅତୀତ ନୁହେଁ ନିତ୍ଯ ବର୍ତ୍ତମାନ |

ଛାଡ...

ଭାବି କି.ବା ଲାଭ କ'ଣ ?

ବରଂ , ପାଶୋରି ଦେବାକୁ ହିଁ

ଆପଣାଇ ନେବା ଭଲ |

ଏବେ ତ ମୋର ଲୁହର ମୂଲ୍ଯ ବି

ପାଣି ଠୁ କେଇ ଗୁଣା ଶସ୍ତା

ୟଦିଓ ଦିନେ

ମହାର୍ଘ ମୁକ୍ତା ର ସ୍ଥାନ ଅକ୍ତିଆର କରିଥିଲା |

ମନ କହେ ଭୁଲି ଯା'

ଭୁଲି ଯା' ପୂର୍ବ କଥା

ହେଲେ ଗଦ୍ ଗଦେଇ ଉଠେ

ତା' ଆପଣା ଛାଏଁ.....

ମନ ମୋର ଆନ୍ଦୋଳିତ

ସମଗ୍ର ସତ୍ତା କାକୁସ୍ଥ ମୁଦ୍ରାରେ

କେଜାଣି କ'ଣ ଟିଏ

ଘଟିଯିବଟିକି ଏଇ.ଜୀବନ ସାଥେ

ମୋରଏଇ ହୃଦ ଅଗଣାରେ |

ମୋର ବି ଭୁଲ ଟିଏ ଯେ

ତିଷ୍ଠିଛି ସିନା

ସେଇ ଅତୀତ ଠୁ ଦୂରେଇ ଯିବାକୁ

ହେଲେ.ଛାଡ....

ଫୁଟି ଉଠୁଥିବା

ମୋର ଅଭିମାନ ସିନା ଅଣଲେଉଟା

ହେରେ ଏଇ ଅଭିମାନ ବି ତ

ତା' ସୁଖର ଉହାଡରେ

ଫୁଟୁ ଥିବା ଏକ ସଦ୍ଯ ଫୁଲ |

ଦେଖ....

ଅଜାଣତରେ ନୁହୋଁ

ବରଂ , ସମୟର ଉପହାସରେ

ଉଦଗତ ଧୂଳି ଧୂଆଁ ଆଉ ନିଆଁ କୁ

ଜାଣି ଜାଣି ହିଁ ମୁଂଡେଇ ଥିଲି l

ତା' ପାଇଁ ବୋଲି ହିଁ ସେଦିନ

ଧର୍ମ କ୍ଷେତ୍ର କୁରୁ କ୍ଷେତ୍ର ରେ

ଆଖିରେ ଅନ୍ଧ ପୁଟୁଳା ବାନ୍ଧି

ଅଂଧତ୍ବର ମାଦକ ପିଇଥିବା

ମଦ୍ଯପ ମାନଂକର ପକ୍ଷରେ ଥିଲି |

ତଥାପି...

ସେ ହିଁ ତ ମୋର

ଅଙ୍ଗରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ଅପତ୍ଯ ଟିଏ ,

ହୁଏତ ଭାଗ୍ଯ ବିଡମ୍ବନା ହେଉ

ସମୟ ଆସିବ

ଆପେ ଆପେ ବୁଝି ଯିବ ସବୁକଥା

କାରଣ , ମୁଁ ଏକ ପରୀକ୍ଷିତ ପିତା |