ମୁଁ ଓ ମୋ ଡ଼ାଏରୀ

କର୍ମ-କ୍ଲାନ୍ତ ଦିବସର

ଯବନିକା ପଡ଼ିବା ପରେ

ପୁଣି ଥରେ ଏକା ଏକା ଆମେ ,

ସଙ୍ଗଦାନ କରୁଛୁ ନିଜେ ନିଜକୁ,

ମୁଁ ଓ ମୋ ଡ଼ାଏରୀ,

ଆମେ ଦୁହେଁ ଠିକ୍ ଏକା ପରି

ଦୁହେଁ ଦୁନିଆଁ ପାଇଁ ନିର୍ଜୀବ

କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତର ଭିତରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଛୁ 

ଭାବର ମହାସାଗର ,

ଡ଼ାଏରୀର ପୃଷ୍ଠା ସବୁ

କେତେ ସମୟ ଧରି

ଚାହିଁ ରହିଛନ୍ତି ଯେ,

ମୋ ଆସିବା ବାଟକୁ,

କିଛି ତ ଲେଖିବାକୁ ହେବ

କିଛି ତ କହିବାକୁ ହେବ,

କିଛି କଥା ,

କିଛି ଅନୁଭୂତି,

କିଛି କବିତା 

ଆଉ ପୁଣି ଦେବାକୁ ହେବ,

କିଛି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି,

ଆଜିର ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ଶୁଣିବେ ବୋଲି 

କରିଛନ୍ତି ଦିନ ତମାମ୍ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ,

କାଳେ ଥିବ ବୋଲି 

ମୋ ପାଖରେ କିଛି ନୂଆ ଅନୁଭୂତି 

ନୂଆ ନୂଆ ଖବର କିଛି,

କିନ୍ତୁ କେମିତି ବା ବୁଝେଇବି ତାଙ୍କୁ ,

ଆଜି ବି ମୁଁ ଫେରିଛି 

ରିକ୍ତହସ୍ତା ହୋଇ,

ଜୀବନର ସେ ଚିରାଚରିତ,

ତିକ୍ତ ଅନୁଭୂତି ସାଉଁଟି ।