ମୁଁ ନିଜେ

ସିଏ ଆରମ୍ଭର ଦୁଇଟି ପଂକ୍ତି,,

ମୋ କବିତାର

ବାକି ସବୁ ପଂକ୍ତି ମୁଁ ନିଜେ l

ସିଏ ଜମା ଦୁଇଟି କାକର ବିନ୍ଦୁ,

ମୋ ଦୁଇ ଆଖିର,

ବାକି ସବୁ ଲୁହ ଧାର ମୁଁ ନିଜେ l

ସିଏ ଆସ୍ତେକି ଖାଲି ନଖେଇଛି,

ମୋ ହୃଦୟକୁ,

ଟୁକଡ଼ା କରିଥିବା ଲୋକ ମୁଁ ନିଜେ ।

ତାର କଣ ଦୋଷ,,

ସିଏ ତ ଖାଲି ଥରୁଟିଏ ଚୁମିଥିଲା,

ଭଲ ପାଇଥିବା ଲୋକ ତ ମୁଁ ନିଜେ ।

ମୋ ଆଖିରେ ସିଏ ଜମା 

ଦୁଇ କପ୍ ଅନ୍ଧାର,

ଶୋଇପଡ଼ିଥିବା ଲୋକ ମୁଁ ନିଜେ ।

ସିଏ ତ ମଳୟର ସ୍ପର୍ଶଟିଏ,,

ସାର୍ଟର ବଟମ୍ ଖୋଲି ପାରିନଥିବା ଲୋକ ମୁଁ ନିଜେ।