**ମୁଁ ନାରୀ ଟିଏ କହୁଛି**(୫)ଯୌତୁକ

ସାମାନ୍ୟ କେଇଟି ନିର୍ଜୀବ ବସ୍ତୁ ଆଗରେ

ରାସ୍ତା ର ଧୁଳି ଭଳି..

ମୂଲ୍ୟ ହୀନ ହୋଇଯାଏ ଜୀବନ ା

ଦିନୁଁ ଦିନ ବଢିଚାଲେ ଯୌତୁକ ରାକ୍ଷସ ର ଦୌରାତ୍ମ୍ୟ..

ଦେଖୁ,ଦେଖୁ ଗିଳି ଦିଏ...

ରକ୍ତ ମାଂସ ଧାରୀ ଦେହ ଟାକୁ...

ଧଂସ ହୋଇଯାଏ ଖୁସି ର ସଂସାର.. ା

ପିତା ବଦଳ ରେ ପିତା...,

ମାତା ବଦଳରେ ମାତା...

ଠିକଣା ବଦଳ ରେ ଠିକଣା ଟେ ପାଇବାର...

ରଙ୍ଗୀନ ସ୍ବପ୍ନ ମାନେ ଭାସି ଯାଆନ୍ତି...

ଲୁହ ର ନଈ ଟିଏ ହୋଇ... ା

ଅକାଳରେ ମଉଳି ଯାଏ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଟି...

ସୁରଭି ତା ମରିଯାଏ ପେଟ୍ରୋଲ ର ଉତ୍କଟ ଗନ୍ଧ ରେ..ା

ବଧୂ ଗ୍ରାସୀ ନିଆଁ ର ଧାସ ରେ....

ସିଝି ଯାଏ ସମାଜ ର ଛାତି...

ବଢିଚାଲେ ହିଂସା, ଲୋଭ ର ତାତି...

ସତରେ..............

କେବେ କଣ ଅନ୍ତ ନାହିଁ...

ଏ ଯୌତୁକ ରାକ୍ଷସ ର...?

ଉପସମ ନାହିଁ ଏ ଭୟଙ୍କର ବ୍ୟାଧି ର...??

*******************************

ଆହ୍ଲାଦିନୀ ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଦାଶ

*****"************""""**********