ମୁଁ ହାଟ

ମୁଁ ହାଟ 

ସପ୍ତାହରେ ଗୋଟିଏ ଦିନ ମୋର 

ସଭିଙ୍କ ସହ ଭେଟ । 

କିଏ ବିକି ରୋଜଗାର କରେ ତ 

କିଏ କିଣି ଆବଶ୍ୟକତା ଭରେ 

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଖୁବ୍ ଖୁସି ଥାଏ ଏହି ଜନଗହଳି ଭିତରେ ।

ଆଉ ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷର ହସ ହସୁଥାଏ 

ଦାଦନ ଖଟିବାର ମୋହକୁ ତ୍ୟାଗ କରି 

ନିଜ ବାରିବଗିଚାରେ ଚାଷ କରି ଆଣିଥିବା

 ସତେଜ ପରିବା ଭିତରେ । 

ଅର୍ଦ୍ଧଶିଖିତ, ଅଶିକ୍ଷିତ ବେକାରୀଙ୍କର ସହରରୁ ଆଣି 

ବିକ୍ରି କରୁଥିବା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଦରବରେ । 

ମୁଁ ହସେ ଆହୁରି ହସେ 

ବା ହାତ ଧରି ଆସିଥିବା କୁନିଝିଅ ମଙ୍ଗୁଳିର 

କଅଁଳ ମୁହଁର ହସ ପାଖୁଡାରେ ,

ବାହଘର ସ୍ଥିର ହୋଇଥିବା ବୁଧେଇର 

ରିବନ ଚୁଡି ଟିକିଲି ନଖପାଲିସି କିଣାରେ । 

ନୂଆ ବାହାହୋଇ ବାପଘରକୁ ଫେରି 

ବର ସଙ୍ଗେ ମଜା ନେଉଥିବା ଗୁରୁବାରୀର ବରା ଓ ପିଆଜି ସ୍ଵାଦରେ 

ହସ ସହ ଲୁହ ଜକେଇ ଆସେ 

ଅଳ୍ପ ବୟସ୍କା ବିଧବାର, 

ଗୁମୁଟି ଭିତରୁ ଆସୁଥିବା ସିଲେଇ ମେସିନ୍ ଶବ୍ଦରେ । 

ସଞ୍ଜ ନଁଏ, ଗହଳି ଭାଙ୍ଗେ 

ଶୁନ୍ ଶାନ୍ ସବୁ ଶୁନ୍ ଶାନ୍ 

ତା ପରେ ମୁଁ ଥରିଉଠେ ।

କୋହରେ ଭୟରେ ଲଜ୍ଜାରେ 

କେତେକ ନିଶାସକ୍ତଙ୍କ ଠଣ୍ ଠଣ୍ ବୋତଲ ଶବ୍ଦରେ 

ଅଶ୍ରାବ୍ୟ ଭାଷାରେ 

ଟଳମଳ ହେଉଥିବା ପାଦର ବୋଝରେ । 

ପୁଣି ଅପେକ୍ଷା କରେ 

ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରେ 

ଆଗାମୀ ସପ୍ତାହର ଏଇ ଦିନକୁ 

କୋଳାହଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜନ ସମାଗମକୁ 

ଆଦରରେ କୋଳେଇ ନେବାକୁ ।