ମୋ ଜଗନ୍ନାଥ

ମୋ ହୃଦ ମନ୍ଦିରେ ତୁମେ,

ଭାବ-ଭକତି ଠାକୁର

ଜଗତର ନାଥ ପ୍ରଭୁ 

ସ୍ନେହ କରୁଣା ସାଗର ,

ଅଗତିର ଗତି ତୁମେ 

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ନାରାୟଣ ,

ଭକତ ନିମନ୍ତେ ସଦା

ଆତୁର ତୁମରି ମନ ,

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ ବସିଛ ପ୍ରଭୁ

ଭାଇ ଭଉଣୀ ସହିତେ

ଦୁଇ ଭୁଜକୁ ପ୍ରସାରୀ

ଡ଼ାକ , ଆସ ହୋ ଭକତେ,

ତୁମେ ମୋର କଳ୍ପବଟ

ତୁମେ ମୋ କଳାମୋହନ ,

ମୁଁ ଏକ ହୀନ ପାତକୀ ,

ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ-ଧନ ,

ଭାବରେ ବନ୍ଧା ଠାକୁର

ନିଧନ-ଶଂଖାଳି ମୋର

ମୋହନ ବଂଶୀର ସୁରେ

ବନ୍ଧା ଆମ ଭାବ-ଡ଼ୋର ,

ଯଶୋଦା କୁଳ ନନ୍ଦନ

ଶ୍ୟାମଳ ଶ୍ୟାମ ସୁନ୍ଦର 

ଅଙ୍ଗେ ଶୋହେ ପୀତବାସ

କପାଳେ ଚନ୍ଦନ ଗାର ,

ଯେବେ ଥିଲ ଗୋପପୁରେ 

କରିଲ ସଭିଁଙ୍କୁ ବାଇ

ମୋହନ ବଂଶୀ ତୁମର

ଡ଼ାକୁଥିଲା ରାଇ ରାଇ ,

ରାଧିକା ରାଣୀଙ୍କୁ ସତେ

ଦେଇଥିଲ କିବା ମନ

ବିରହ ବେଦନା ଏତେ

କିମ୍ପାଇ ଦେଲ ମୋହନ !

ସହିପାରିଲ କେମିତି

ଆଖିରେ ତାଙ୍କର ଲୁହ ,

ଚାଲିଗଲ ମଥୁରାକୁ

ମନେ ଭରିଦେଇ କୋହ,

ତୁମେ ସେହି କଳା କାହ୍ନୁ

ଏବେ ହୋଇ ଜଗନ୍ନାଥ 

ନଚାଅ ଭକତ ମନ

ବଈଁଶୀ ସୁରେ ତୁମର ,

ତୁମେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ 

ମୁଁ ଅଟେ ତୁମର ଦାସ

ଚକ୍ର ଆଢୁଆଳେ ରଖ

ବିପଦେ ଦେଇ ସାହସ ,

ତୁମେ ପ୍ରଭୁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ

ତୁମେ ନିତ୍ୟ ସନାତନ 

ଜୀବନ ମୋ ଯାଉ ବିତି 

ଜପି ତୁମ ନାମ-ରତ୍ନ ,,,,