ମୋ ଗାଆଁ ହସୁଛି

ଗାଆଁ ବିଲ ବଣ ପୋଖରୀ ଓ ଘାଟ

ସବୁଠୁ ନିଆରା ଲାଗୁଛି,

ମଳୟ ପବନ ମନଫୁଲା ଗୀତ

ସବୁ ମାଦକତା ଭରୁଛି ।

ବିଭା ବ୍ରତ ଆଉ ପୁଆଣି ଉତ୍ସବେ

ସଭିଏଁ ନାଚନ୍ତି ଖୁସିରେ,

ଭାଇଚାରା ଭାବ ଆପଣା ପଣିଆ

ସବୁ ମିଳେ ଛୋଟ ଗାଁରେ ।

କୁଆଁର ପୁନିଅଁ ରଜ ଉତ୍ସବରେ

କୁମାରୀମାନଙ୍କ ମେଳରେ,

ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡ ଆମ ଭରାଭରା ଲାଗେ

ବଉଳବେଣୀର ଗୀତରେ ।

ଗ୍ରାମ ଦେବୀ ଆଉ ମଠ ଓ ମନ୍ଦିର

ଶୋଭା ବଢ଼ାଏ ମୋ ଗାଆଁର,

ସକାଳ ସଞ୍ଜର ଆଳତୀ ବେଳାରେ

ଧର୍ମ ଭାବେ ହସେ ଗାଁ ମୋର ।

ଗାଆଁର ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ ହୁଏ

ଗ୍ରାମପଞ୍ଚାୟତେ ଆମର,

ରାଗ ରୁଷା ଆମେ ଭୁଲିଯାଉ ପୁଣି

ଘଟିଥିଲା ଯାହା ଆଗର ।

ପଖାଳ ପାଣିରେ ଜୀବନଟି ଗଢା

ଆମେ ଯେ ଗାଉଁଲି ମଣିଷ,

ଛନ୍ଦଫନ୍ଦ କିଛି ବୁଝି ଯେ ପାରୁନା

ଓଠେ ଥାଏ ଆମ ଖୋଲା ହସ ।

ବାଡ଼ି ଶାଗ ମୁଗ ଆମ ପ୍ରିୟ ଖାଦ୍ୟ

ମନଟି ଆମର ସରଳ,

ଆମ ମନ ବୁଝି ବନ୍ଧୁଟିଏ ହେଲେ

ତା ପାଇଁ ପିଇବୁ ଗରଳ ।

ବଦଳିଛି ସିନା ଚାଲି ଓ ଚଳଣୀ

ଯୁଗ ସାଥେ ତାଳ ଦେଇକି,

ଆମ ମନ କିନ୍ତୁ ପୂର୍ବ ପରକାର

ରହିଛି ରହିବ ସେମିତି ।

ପ୍ରେମ ପ୍ରିତି ଭାବେ ଥିଲୁ ଅଛୁ ଥିବୁ

ଗାଁ ଆମ ଯେତେ ଦିନ ଅଛି,

ସରଳ ସୁନ୍ଦର ସାବଲୀଳ ଭାବେ

ମୋ ଗାଁ ମନଖୋଲି ହସୁଛି ।