ମୋ ଏନ୍ତୁଡିଶାଳ

ସ୍ନେହ ମମତାର ଅଟେ ସେ ମନ୍ଦିର

ବୋଲାଏ ସେ ପୁଣି ଘର,

ଜନମ ଲଭିଲି ଏନ୍ତୁଡିଶାଳରେ

ଘର ମୋ ହେଲା ସୁନ୍ଦର ।

ମାଆଙ୍କର ସ୍ନେହ ବାପାଙ୍କ ଆଦର

ସେଇ ଘର ସ୍ବର୍ଗ ଥିଲା,

ଜେଜେମା କାହାଣୀ ଜେଜେଙ୍କର ସ୍ନେହ

ମନ ମୋର ନେଇଗଲା ।

କେତେ ଅଳି କେତେ ଅରଦଳି ପୁଣି

ସହିଛନ୍ତି ମାଆ ମୋର ,

ବାପାଙ୍କ ଆକଟ ଦାଦାଙ୍କର ଛାଟ

ଲାଗଇ କେତେ ନିଜର ।

ସେଇ ଘର ଥିଲା ସରଗଠୁ ବଳି

ଲାଗଇ ମନ୍ଦିର ସମ ,

ସେ ଘରର ଖୁସି ନମିଳିବ କାହିଁ

ଖୋଜିଲେ ବି ମନ ଆମ ।

ମନ ମୋର ଝୁରେ ସେ ଘର ନିମନ୍ତେ

ସେ ସ୍ନେହ ମମତା ପାଇଁ,

ଦୂରେ ଅଛି ଆଜି ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ

ଯାତନାରେ ଅଛି ମୁହିଁ ।

କେବେ ଯିବି ମୁହିଁ ସେ ଘରକୁ ପୁଣି

ମନ ମୋ ହୁଏ ଉଛନ୍ନ ,

ସେହି ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପାଇବି କି ଆଉ

ସେ ପାଇଁ ଚିନ୍ତିତ ମନ ।