ମୋ ବାପା

ମୋ ବାପା !

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାରୁ ଆହୁରି ବ୍ୟାପ୍ତ

ଆଲୋକ ଠାରୁ ଢେର ସ୍ବଚ୍ଛ

ଖୁବ୍ ଚଳ ଚଂଚଳ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଧାର

ମୋ ନିଃଶ୍ବାସ ଠାରୁ ଆହୁରି ଆତ୍ମୀୟ

ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ପୂର୍ଣ୍ଣ କୁମ୍ଭ

ମୋ ବିଶ୍ବାସର ସଶକ୍ତ ଆଧାର

ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ

ଏକ ସୁଦୀର୍ଘ ପ୍ରାଚୀର ।

ମୋ ବାପା !

ଏକ ନିର୍ଜୀବ ଶବ୍ଦଟିଏ ନୁହେଁ ,

ଏକ ପୁଲକିତ ଦିବ୍ୟ ଅନୁଭବ

ଅନୁଚ୍ଚାରିତ ଭାବନାର 

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରକାଶ  

ଏକ ମଧୁସିକ୍ତ ଅନୁରାଗ  

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଉଚ୍ଛ୍ବାସର ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଆଭାସ ।

ମୋ ବାପା !

ଏକ ବିଶାଳ ସମୁଦ୍ରର ଢେଉ

ଆକାଶର ଝଲମଲ ଦୀପ୍ତି 

ପାହାଡ ପରି ଅଟଳ ଅଚଳ

ଧୈର୍ଯ୍ଯର ଏକ ସଶକ୍ତ ଶୃଙ୍ଗ  

ଏକ ଅଫୁରନ୍ତ ଶକ୍ତି  

ସ୍ବଚ୍ଛ ମାନବିକତାର 

ଏକ ସଚଳ ଓ ଉଦ୍ଭାସିତ ମୂର୍ତ୍ତି ।

ମୋ ବାପା !

ବିଶ୍ବରେ ବିଶ୍ବାସୀ ପୁରୁଷ

ପୁଣି ସିକ୍ତ କୋମଳ ନିଶ୍ବାସ ,

ନିରୋଳା ମୁହୂର୍ତ୍ତର

ମୃଦୁ କୋଳାହଳ,

ରକ୍ତ ମାଂସରେ ଗଢା 

ଦରଦୀ ମଣିଷ 

ଜୀବନ୍ତ ଠାକୁର ।

ମୋ ବାପା !

ବହଳ ଅନ୍ଧାର ମଧ୍ୟେ

ଏକ ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା ,

ମୋ ସୁପ୍ତ ଚେତନାରେ

ଏକ ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରତିବିମ୍ବ

ଦୃଢ ମାନସିକତାର 

ସତେଜ କଳିକା ।

ମୋ ବାପା !

ମୋ ଦେହର ଛାଇ

ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ 

ମୋ ବିଦଗ୍ଧ ପ୍ରାଣର

ପ୍ରଲେପିତ ଚନ୍ଦନ ,

ଆଖିର ଜ୍ୟୋତି

ଏକ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଅପରୂପ କାନ୍ତି ,

ମୋ ଚାଲାପଥର

ସୁରଭିତ ସାଥୀ   

ବିସ୍ତାରିତ ଅଦୃଶ୍ୟର ଆସ୍ତରଣ ମଧ୍ୟେ

ଦୃଶ୍ୟମାନ ହେବାର ଏକ 

ବଳିଷ୍ଠ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି  ।

ମୋ ବାପା !

ଏକ ବିଶାଳ ବୃକ୍ଷର ଛାଇ

ଅମାବାସ୍ୟାର ଚନ୍ଦ୍ର

ସୀମାହୀନ ଅଜଣା ମରୁରେ

ବୁନ୍ଦାଏ ଅମୃତ ,

ମୋ ଜୀବନର କ୍ଷୁଦ୍ର ପରିଧିରେ

ଏକ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ  

ବୈଶାଖୀ ତାତିରେ

ଦଲକାଏ

ଶୀତଳ ପବନ  ।।