ମନସ୍ଵିନୀ

ମନେ ମନେ ସବୁ ସହିଯାଏ ମନସ୍ଵିନୀ

କେଜାଣି କଣ ଭାବି ଚୁପ ରହିଯାଏ ମନସ୍ଵିନୀ |

ରୁଧିର, ମେଦ, ମାଂସ, ଅସ୍ଥି, ହୃଦୟ, 

ସବୁ ଏକା କାର କରି ସମର୍ପଣ ସ୍ରୋତରେ 

ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦିଏ ନିଜକୁ ମନସ୍ଵିନୀ |

ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ନିଜକୁ 

ସେ ନିଦ୍ରିତା ନା ଜାଗ୍ରତା, 

ସ୍ୱପ୍ନରେ ନା ବାସ୍ତବ , 

ନା କେଉଁ ଏକ ମାୟାରେ ବନ୍ଦିନୀ ମନସ୍ଵିନୀ |

ଜୀବନ ରଚେ ତା ପାଇଁ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଜତୁ ଗୃହ, 

ସମୟ ଥାପିଦିଏ ଅଭେଦ୍ୟ ଚକ୍ର ବ୍ୟୁହ, 

କେବେ କେବେ ଆନମନା ହୁଏ ମନସ୍ଵିନୀ|

ଅନୁତାପର ବିମର୍ଷ ଅରଣ୍ୟରେ 

ନିର୍ଜନତାର ତନ୍ଦ୍ରିତ ଆର୍ତ୍ତନାଦରେ, 

ରାଗ ବୈରାଗ୍ୟ ର ତିନି କାଳ, 

ଧୋଇଦିଏ ତାର ବିଷାଦର ବିମୁକ୍ତ କପାଳ |

ତଥାପି ମନସ୍ବିନୀ ପ୍ରତିଶୃତି ବଦ୍ଧ

ପରିସ୍ଥିତି ନିକଟେ ପରାଜୟ 

ଅବା ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ନୁହିଁ ତାର ଅନ୍ତିମ ନିର୍ଣ୍ଣୟ 

ସେଥିପାଇଁ ତ ସେ ଓଜସ୍ୱିନୀ, ତେଜସ୍ୱିନୀ 

ସଫଳ ମନସ୍କା ପ୍ରବ ହ ମାନା ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ |