ମନେରଖ ଏ' ବାର୍ତ୍ତା

ଦିନକ କଥା ଘୁରିଲା ମଥା

      ଯେତେକ ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ ,

ବସି ଭାବିଲେ କଣ କରିଲେ

        ଚେତିବ ମଣିଷଟି ।

ଜଙ୍ଗଲ କାଟି ତାଡ଼ିକି ମାଟି

       ସବୁ କରିଲା ସଫା ,

ଏ' ମଣିଷକୁ କରିବା ପଙ୍ଗୁ

        କରିବା ରଫା ଦଫା ।

ଆସିଲା ହାତୀ ମାଙ୍କଡ ସାଥୀ

        ମଣିଷ ପାଶେ ଯାଇ ,

କହିଲେ କିଆଁ ଭାଙ୍ଗ ଦୁନିଆଁ

         ବଞ୍ଚିବୁ କଣ ଖାଇ ?

 ମହୁଲ ପାଇଁ ନିଆଁ ଲଗେଇ

         ସବୁତ ଦେଲ ସାରି ,

ପେଟେ ଆମରି ମାରୁଛ ଛୁରୀ

         ଖାଉଛ ମାରିକରି ।

ଜଙ୍ଗଲ ଗଲା ପାଗ ନାଶିଲା

         ଏବେ ବଢୁଛି ତାତି ,

ପ୍ରକୃତି ଦାଉ କିପରି ସହୁ

          ଭାବିଛ ମଣିଷ ଜାତି ??

ବଣ କାନ୍ଦୁଛି ନମିଳେ କିଛି

        ବଞ୍ଚୁ ଅଖାଦ୍ୟ ଖାଇ ,

ବଣ ତ' ନାହିଁ ସହର ପାଇଁ

         ମାରୁଛ ବସି ହାଇ ।

ଦିନ ଆସିବ ଏମିତି ହେବ

        ରହିବେ ନାହିଁ କେହି ,

ନା' ଥିବ ତୁମେ ନା' ଥିବୁ ଆମେ

        ନା' ରହିବ ଏ' ମହୀ ।

ଶୁଣି ଏ' କଥା ଘୂରିଲା ମଥା

          କୁନା, କୁନିର ପୁଣି ,

ପାଠୁଆ ପିଲେ ଶପଥ କଲେ 

           ମିଶି ଭାଇ, ଭଉଣୀ ।

ଏକାଠି ହେଲେ ରୋପଣ କଲେ

          ଜାତି ଜାତିକା ଗଛ ,

ମାଙ୍କଡ, ହାତୀ ନକରି ଭିତି

           ଖୁସିରେ କଲେ ନାଚ ।

ଜନତା ମିଳି ମାରିଲେ ତାଳି

         କହିଲେ ସତ କଥା ,

ପ୍ରଥମ କାମ ଏଇଟା ଆମ

         ମନେରଖ ଏ' ବାର୍ତ୍ତା ।