ମନେ ପଡେ କଲେଜ ବେଳ

କେମିତି କହିବି କରୋନାଟା ଆଜି

ଜୀବନକୁ କଲା ଗ୍ରାସ

ଘରେ ବନ୍ଦୀ କରି ସନ୍ତୁଳି ସନ୍ତୁଳି

ବଦନେ ଭରିଲା ତ୍ରାସ ।

କେତେ ଆନନ୍ଦରେ ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସରେ

କଲେଜର ଅଭିମୁଖେ

ଲିଭି ଗଲା ସବୁ ଚିତ୍ର ପଟ ତାର

ବନ୍ଦିନୀ ପଡେ ସେ ଦୁଃଖେ ।

କାଳିମା କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ କରି

ସବୁ ପଥ କରେ ରୁଦ୍ଧ

ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଜୀବନ ଘରେ ପଡି ପଡି

ଅନ୍ଧକାରେ ହୁଏ ଦଗ୍ଧ ।

କଲେଜ ପଢାରେ ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ ଅର୍ଜନେ

ସର୍ବେ ହୋନ୍ତି କର୍ମ ବୀର

କିଏ ଡାକତର ଇଂଜିନିୟରିଂ ରେ

ବିଶ୍ଵ ଦରବାରେ ସାର ।

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରାଣର ସୁରକ୍ଷା

ଚିନ୍ତାରେ ବିତଇ ଦିନ

ଅସାର ପାଲଟେ ସ୍ମୃତିର ସିଲଟେ

କଲେଜ ବେଳର ଚିହ୍ନ ।

ଅନଲାଇନ୍ ର ସହଯୋଗ ବଳେ

ଲାପଟପ୍ ସାଜିଛି ସାଥୀ

କେତେ ଦିନ ଆଉ ଏପରି ମାରିବ

କଠୋର ହୃଦୟେ ମନ୍ଥି ।