ମହାଶୂନ୍ୟ

ଶୂନ୍ୟରୁ ଆସିଛି ଶୂନ୍ୟକୁ ଯିବି ମୁଁ

ମହାଶୂନ୍ୟରେ ହିଁ ଆସନ ମୋର  

ଆସିଗଲେ କାଳ ଆତ୍ମା ଉଡ଼ିଯିବ

ଜଳିଯିବ ମୋ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ଶରୀର ।

ନାମ ପରିହାସ ଲୋକଙ୍କ ମୁଖରେ

ଶୁଣିବି ନାହିଁ ଆଉ ବାରମ୍ବାର  

ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ମୁଁ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ

ଏ ତ ଅଭିମାନ ସ୍ୱର ମୋହର ।

ନେପଥ୍ୟରେ ଶୁଣେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ସ୍ୱର

ବ୍ୟଙ୍ଗ ବିଦୃପର ଶବ୍ଦ ସମ୍ଭାର  

ଫମ୍ପା ସମ୍ପର୍କର ଫମ୍ପା ନାଦଧ୍ଵନି

ଆଉ ଭୟ ନାହିଁ ଏ ଜୀବନର ।

ଜର୍ଜରିତ ତନୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା କାତର

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଦେଇଛି ମନଟି ମୋର  

ଅଲୋଡ଼ା ଅଖୋଜା ଜୀବନେ ବୁଝିଛି

ଆପଣାର ମିତ୍ର ମୋର ଈଶ୍ୱର ।

ଆଖି ବୁଜିଦେଲେ ଶୁଭିଯାଏ କର୍ଣ୍ଣେ

ଶୂନ୍ୟରେ ରହିଛି ତୋ' ପାଇଁ ଘର  

ସେ ଘରେ ଅନେଇ ତୋ ପାଇଁ ବସିଛି

ଦେଖିଲେ ଲାଗୁଛି ମାଆ ତୋହର ।

ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିରେ ସୁନ୍ଦର ଅତୀତ

ପିତୃ ମାତୃ ଦେୟ ନାମ ମୋହର  

ଜନ୍ମ ଦେଇ ପୁଣି ନାମ ଦେଇଥିଲେ

ସେହି ପରା ମୋ' ଦ୍ଵିତୀୟ ଇଶ୍ଵର ।

ହସେ କଳ୍ପନାର ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ମଧ୍ୟେ

ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତିରେ ମୁଁ ଯେ ନିର୍ଭୟ  

ଶୂନ୍ୟରୁ ଆରମ୍ଭ ଶୂନ୍ୟରେ ହିଁ ଶେଷ

ନାହିଁ ମୋର ଡର କାହାକୁ ଭୟ ।

ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ ଜୀବନଚକ୍ରେ

ମହାଶୂନ୍ୟ ଦିନେ କରିବି ଘର  

ପଥ ଅନୁସରି ବିଦାୟ ନେବ ଏ

ଶରୀର ସ୍ୱରୂପ ଜୀବନ ମୋର ।

ମାୟା କାଚଘର ସତ୍ୟ କୋଠରୀରୁ 

ଜୁଇରେ ଜଳିବ ଶରୀ ମୋହର  

ଧୀରେ ଧୀରେ ଆତ୍ମା ମହାଶୂନ୍ୟ ପଥେ

 ମିଶିଯିବ ଶୂନ୍ୟ ମାର୍ଗ ଭିତର ।......