ମାୟାବୀ ସ୍ୱପ୍ନ

ଭଲରେ ତ ଥିଲି

ଭସା ବଉଦରେ ଭାସି

ରାସ୍ତାକଡରେ ଛିଡା ହୋଇ

ଖରା ପୁଉଁଥିଲି ।

ଗାଡି ମୋଟରର ପେଁ ପାଁ ଭିଡରେ

ନିରବତାର କ୍ରନ୍ଦନକୁ ବୁଝାଇ ॥

ପାର୍ଥିବ ଦୃଶ୍ୟାବଳୀର

ମିଥ୍ୟା ଅହମିକାରୁ

ସାମୟିକ ବିରତି ନେଇ

ଦେଖୁଥିଲି ପ୍ରକୃତିର

ନୈସର୍ଗିକ ଚିତ୍ରାବଳୀ

ମୃଣ୍ମୟତାର ସ୍ପନ୍ଦନକୁ ତେଜାଇ ॥

ବଜ୍ରର କଠିନତା ଆଉ

ବିଜୁଳିର କୋମଳତା ଭିତରେ

ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠୁଥିଲା

ଅନୁରାଗର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ।

ଫୁଟୁଥିଲା ବି ପ୍ରୀତିର କସ୍ତୁରୀ

ପ୍ରଗଳ୍ଭତାର ଚନ୍ଦନକୁ ସଜାଇ ॥

ସହ୍ୟ ହେଲାନି ବୋଧେ

ଈର୍ଷାନ୍ୱିତ ହୋଇ ଅଜାଡିଲା

ମୌସୁମୀର ଅତୃପ୍ତ ବର୍ଷା

ଦେହରୁ ପୋଛିବାକୁ ପୁଇଁଥିବା ଖରା

ମନରେ ବାନ୍ଧିଥିବା ସ୍ୱପ୍ନ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାଭରା ।

ଧୋଇ ନେଲା ଉଙ୍କୁଥିବା ମଧୁ ଶିହରଣ

ନିବିଡତାର ବନ୍ଧନକୁ ହଜାଇ ॥

ହିତେନ୍ଦ୍ର ନାଥ ମହାନ୍ତ