ମାୟା ସଂସାର

ସଂସାର ର ଅଂକା ବଂକା ପଥ 

ଚାଲି ଚାଲି ହେଲିଣି ନୟାନ୍ତ 

ପାଦ ପଡେ ଏଠି ସେଠି 

ଆଖି ବୁଜି ଆସିଲାଣି,

ଥରୁଛି ମୋ ହାତ ଥରୁଛି ଚିବୁକ 

ଦିଅ ମୋତେ ଆଜ୍ଞା ଏବେ 

ମୁଁ ନିଅନ୍ତି ମେଲାଣି ।

ଚର୍ମ ମୋର ଲୋଚା କୋଚା 

ଧଳା ଦିଶେ କେଶ 

ଆଖି ତ କୋରଡାଗ୍ରସ୍ତ 

ଦୃଷ୍ଟି ବି ଅସ୍ପଷ୍ଟ 

ଦି ପାଦ ପାରୁନି ଚାଲି 

ଅଣ୍ଟା ପିଠି ନଇଁ ଲାଣି  

ଦିଅ ମୋତେ ଆଜ୍ଞା ଏବେ 

ମୁଁ ନିଅନ୍ତି ମେଲାଣି ।

ପୁଅ ଝିଅ ଧନ ରତ୍ନ 

ସବୁ କମେଇଛି 

କୋଠା ବାଡି ଗାଡି ଘୋଡା 

ମାନ ସମ୍ମାନ ରୁ କିଛି 

ଧରା କୁ ମୁଁ ସରା ମଣି 

ପାପଚାପରେ ବୁଡି ତ ଗଲିଣି 

ଦିଅ ମୋତେ ଆଜ୍ଞା ଏବେ 

ମୁଁ ନିଅନ୍ତି ମେଲାଣି ।

ଗଣ୍ଠୁଲିରେ ଅଛି ମୋର 

ପର ତଣ୍ଟି ଚିପା ଧନ 

କାହାର ହସ ତ ପୁଣି 

କାହା ଜୀବନ ଯୌବନ 

ପାପର ଏ ବୋଝ ବୋହି 

ମୁଁ ଥକି ପଡିଲିଣି 

ଦିଅ ମୋତେ ଆଜ୍ଞା ଏବେ 

ମୁଁ ନିଅନ୍ତି ମେଲାଣି ।

ଏ ମାୟା ସଂସାରେ ଖାଲି 

ନିଜ କଥା ଭାବି 

ଭୁଲି ଗଲି ତୁମକୁ ମୁଁ 

ପାରିଲିନି ହେଜି 

ଏ ଭବସାଗର ପାରି ହେବାପାଇଁ 

ତୁମେ ଏକା ତ ତରଣୀ 

ଦିଅ ମୋତେ ଆଜ୍ଞା ଏବେ 

ମୁଁ ନିଅନ୍ତି ମେଲାଣି ।