ମାୟା ଫେଡ ମାୟାଧୀଶ

ମହାପ୍ରଭୁ ତୁମେ ଗଢିଲ ମଣିଷ 

କରି ଯେ ବହୁ ଯତନ

ଶରୀର ଗଢିଲ ପଞ୍ଚତତ୍ତ୍ଵେ ପୁଣି 

ଅନ୍ନରେ ରଖିଲ ପ୍ରାଣ ।

ଲକ୍ଷ୍ଯ ତାକୁ ଦେଲ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ 

ସେ ଚାରିବର୍ଗର ଫଳ 

ଧର୍ମ ଅର୍ଥ ସଙ୍ଗେ କାମ ଆଉ ମୋକ୍ଷ 

ରହି ଥାଉ ଥାଉ ବେଳ ।

କହିଲ ପୁଣି ଯେ ଧର୍ମରେ ଅର୍ଜିବୁ 

ଅନ୍ନ ସହିତ ଆସ୍ଥାନ 

ଆପଣା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରି ଚାଲିଥିବୁ 

ପିଣ୍ଡେ ଥିବା ଯାଏଁ ପ୍ରାଣ ।

ଧର୍ମେ ରହି ତୁହି କର୍ମ କରୁଥିଲେ 

ପ୍ରାପ୍ତ ହେବୁ ନିଶ୍ଚେ ଅର୍ଥ 

ଜୀବନ ଦର୍ଶନ ବୁଝିବାକୁ ଦିନେ 

ହୋଇଯିବୁ ତୁ ସମର୍ଥ ।

ଜୀବନର ମାନେ ବୁଝିଗଲେ ଥରେ 

କାମ ହେବ ତୋର ବଶ 

ମୋ ପାଶେ ସମର୍ପି ନିଜ ଅହଙ୍କାର 

ଦୁଃଖର କରିବୁ ନାଶ  ।

ତ୍ରିତାପ ହରିଣ ଦେବି ମୁଁ ଶରଣ 

ଖୋଲିବି ମୋକ୍ଷର ମାର୍ଗ 

ଜ୍ଞାନ କର୍ମ ଆଉ ଭକ୍ତିରେ ଲଭିବୁ 

ବଇକୁଣ୍ଠ ଅବା ସ୍ଵର୍ଗ ।

ମାୟାଧୀଶ ପଣ ନବୁଝି ମନୁଷ୍ୟ 

ମାୟାରେ ହେଲା ଅଜ୍ଞାନ 

ଦୃଶ୍ୟମାନ ସତ୍ୟ ହେଲା ଏ ଜଗତ

ମିଥ୍ୟା ନେଲା ସତ୍ୟ ସ୍ଥାନ ।

ଉଦର ପୋଷଣେ ଯୋଗାଡିଲା ଅନ୍ନ 

କରିଲା ନାହିଁ ବିଚାର 

ଖାଦ୍ୟ ବାସଗୃହ ମିଳିଗଲା ପରେ 

ଖୋଜେ ସୁଖର ସମ୍ଭାର  ।

ଅହଙ୍କାରକୁ ତା ସ୍ଥାପିତ କରିବ

ମହେନ୍ଦ୍ର ପଣିଆ ନେଇ 

ଧର୍ମ ଅଧର୍ମକୁ ପଛରେ ପକାଇ 

ଆଗକୁ ଚାଲିଲା ଧାଇଁ ।

ଧନ ଜନ ଆଶା ସରେ ନାହିଁ ତାର 

କାମନାରେ ହୁଏ ଛନ୍ଦି 

ମିଛ ଯଶ ଆଉ ମିଛ ଅହଙ୍କାରେ 

ଆପଣାକୁ ଦିଏ ବାନ୍ଧି ।

ସାୟାହ୍ନ ବେଳାରେ କାହୁଁ ସେ ପାଇବ 

ମୁକ୍ତିର ମହା ଆନନ୍ଦ 

ପ୍ରେମ ବାରି ତାର ଢାଳି ପାରୁ ନାହିଁ 

କାମନା ସାଜିଛି ବନ୍ଧ ।

ଦହୁଛି ଅନ୍ତର ହୋଇ ଛାରଖାର 

ଲେଉଟିବା ବେଳ ଦେଖି 

ଯିବା ବେଳେ ଏବେ ଶରଣ ମାଗୁଛି 

ରଖିବେ କି ଚକାଆଖି ।

ମାୟା ଫେଡ଼ି ମାୟାଧର ହେ ଶିଖାଅ 

ଚଳି ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ପଥେ 

ମୋହ ଅନ୍ଧକାରେ ମହା ଅନ୍ଧକାର 

କେବେ ନରହୁ ତା ସାଥେ ।

ହୃଦରେ ବିରାଜୁ ଶ୍ରୀପଦ ପଙ୍କଜ 

ନୟନେ ଶ୍ୟାମଳ ମୂର୍ତ୍ତି 

ତୁଣ୍ଡରେ ବିରାଜୁ ତୁମ୍ଭ ନାମ ସଦା 

ଜୀବ ପାଉ ନିତ୍ୟ ମୁକ୍ତି ।