ଅହଙ୍କାର କାହା ସୃଷ୍ଟି

ଶୁଣିଥିଲି ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ ବାଣୀ 

ସଂସାର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦାନ 

ସିଏ ତ ଅଛନ୍ତି ସବୁରି ହୃଦୟେ 

ସାଜି ଯେ ସଭିଙ୍କ ପ୍ରାଣ ।

ସିଏ ଗଢିଛନ୍ତି ଏ ବିଶ୍ଵ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ 

ପାଏ ନାହିଁ ଯହିଁ ଦୃଷ୍ଟି 

ହେଲେ ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ ମନେ ଉଙ୍କିମାରେ 

ଅହଙ୍କାର କାହା ସୃଷ୍ଟି  ?

କାହିଁକି ତାହାର ସୃଷ୍ଟି ଏ ଜଗତେ 

କି କାମ କରେ ବା ସିଏ 

ସବୁରି ବିନାଶ କାରଣର ମୂଳ 

କାହିଁକି ସେ ହୋଇଥାଏ ?

ହରାଇ ପାରିବା ତାହାକୁ କି କେବେ 

ମଣିଷ ଦ୍ଵାରା ସମ୍ଭବ 

ମାନବ ଭାଗ୍ୟେ କି ବିଧାତା ଲେଖିଛି 

ତାର ଦ୍ଵାରା ନାଶ ଯିବ ?

ଭାବୁ ଭାବୁ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର 

ନିଦ ଆସିଗଲା ମୋତେ 

ସପନେ ଦେଖିଲି ଏକ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି 

ଉଭା ହେଲା ଆଗେ ସତେ ।

ସେ ଜ୍ୟୋତି ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରକଟ ହୋଇଲେ 

ସତେ କି ଦିବ୍ୟ ପୁରୁଷ 

ବେନି ନୟନରେ ଯାହା ମୁଁ ଦେଖିଲି 

ନ ହେଲା ତିଳେ ବିଶ୍ବାସ ।

କୋମଳ କଣ୍ଠରେ ମୋତେ ସେ କହିଲେ 

ଭୟ ତୁହି କର ନାହିଁ 

ତୋ ମନ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ 

ଆସିଅଛି ସିନା ମୁହିଁ ।

ଯାହା ମୁଁ କହୁଛି ଶୁଣ ମନ ଦେଇ 

ନ ହୋଇ ଯେ ଆନମନା 

ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କର ଲୀଳା ଯେ ଅପାର 

ମନୁଷ୍ୟେ ତାହା ଅଜଣା ।

ତାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସୃଷ୍ଟ ଏହି ଅହଙ୍କାର 

ଶରୀର ଯାହାର ଘର 

ଅଟେ ସିଏ ଏକ ମହାରଥୀ ପୁଣି 

ମନ ଯେ ରଥ ତାହାର ।

ଷଡରିପୁ ଅଟେ ତାର ସହଯୋଗୀ 

ଗୋଟାଏ ସେଠାରୁ ବଳ 

ଲୋଭ ମୋହ କ୍ରୋଧ ହିଂସା ଦ୍ଵେଷ ଭାବ 

ଏ ସବୁ ତାହାରି ଫଳ ।

ପ୍ରଭୁ ଦେଇଛନ୍ତି ଚେତନା ଶରୀରେ 

ତାଙ୍କ ଦିବ୍ୟ ଅଂଶ ସେ ତ 

ଜ୍ଞାନେନ୍ଦ୍ରିୟ ସହ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ମିଶି 

ବଢାନ୍ତି ତାର ଦେବତ୍ବ ।

ଏ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଗଣ ଯଦି ଅଜ୍ଞାନରେ 

ମିଶନ୍ତି ଅହଂତ୍ତ୍ବ ସହ 

ତେବେ ପରିଣାମ ଜାଣରେ ମଣିଷ 

ହୋଇଯାଏ ଭୟାବହ  ।

ଏହି ସମୟରେ ଅହଙ୍କାର ହୁଏ 

ସତେ କି ଅଜୟ ଜାଣ 

ଧର୍ମ ମାର୍ଗୁ ଜନେ ବିଚ୍ୟୁତ କରାଇ 

ବନେ ବିନାଶ କାରଣ  ।

କାମନା ଫାଶରେ ବାନ୍ଧି ସେ ପକାଏ 

ଆଶାକୁ ଜନମ ଦେଇ 

ଜୀବନରେ ଯେତେ ଖୋଜି ବୁଲୁଥିଲେ 

ମୁକ୍ତି ପଥ ନ ମିଳଇ ।

ଏ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଗଣ ଚେତନା ପାଖରେ 

ଯଦି ହୋନ୍ତି ସମର୍ପିତ 

ତାହାରି ଜ୍ଞାନର ଦିବ୍ୟ ପ୍ରକାଶରେ 

ହୋଇଯାନ୍ତି ଆଲୋକିତ ।

ମନ ହୋଇଯାଏ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବଗାମୀ ସତେ 

ଅହଂତ୍ତ୍ବ ହରାଏ ଶକ୍ତି 

ଷଡରିପୁ ସାଥେ ନିଜକୁ ସମର୍ପେ 

ଆସି ଚେତନାର କତି  ।

ଅହଙ୍କାର ଥରେ ବଶ ହେଇଗଲେ 

ନିଷ୍କାମ ହୁଏ ଯେ କର୍ମ 

ମନୁଷ୍ଯ ସର୍ବଦା ବାଟ ଚାଲୁଥାଏ 

ସଙ୍ଗରେ ଧରିଣ ଧର୍ମ  ।

ଏହିପରି ବାଟ ଚାଲିଲେ ମଣିଷ 

ପ୍ରକୃତି ହୁଅଇ ବଶ 

ମହା ଆନନ୍ଦରେ ଏ ମନକୁ ସିଏ 

ଚିହ୍ନାଇ ଦିଏ ପୁରୁଷ ।

ଯେଉଁ ଅହଙ୍କାର ନାଶ କରୁଥିଲା 

ଦିନେ ମଣିଷ ଜୀବନ 

ବଶ ହେଲା ପରେ ସେହି ଅହଙ୍କାର 

ସୃଷ୍ଟି କରେ ନୂଆ ପ୍ରାଣ ।

କରିପାରେ ସିଏ ନିଜ ଆତ୍ମବଳେ 

ଜୀବ ଲାଳନ ପାଳନ 

ପୁଣି ବନି ପାରେ ନିଜ ଶକ୍ତି ବଳେ 

ରିପୁ ସଂହାର କାରଣ  ।

ଅନ୍ତ ସମୟରେ ତାକୁ ସମର୍ପିଲେ 

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ ତଳେ 

ପରମ ଆନନ୍ଦ ହୁଏ ଯେ ପ୍ରାପତ 

ମନୁଷ୍ୟକୁ କାଳ ବଳେ ।

ତାଙ୍କ ଚରଣରେ ଶରଣ ଦିଅନ୍ତି 

ଦୟାମୟ ଜଗନ୍ନାଥ 

ପରମ ଶାନ୍ତିକୁ ଲଭି ଏ ମଣିଷ 

ପାଇଯାଏ ମୁକ୍ତି ପଥ  ।

ଏତିକି ବେଳକୁ କେମିତି କେଜାଣି 

ଭାଙ୍ଗିଗଲା ନିଦ ମୋର 

ମନେ ମନେ ଭାରି ପ୍ରସନ୍ନ ମୁଁ ଥିଲି 

ପାଇ ମୋ ପ୍ରଶ୍ନ ଉତ୍ତର ।

ବସି ଭାବୁଥିଲି ଏହି ଅହଙ୍କାର 

ବିଦ୍ୟୁତ ସମ କି ସତେ 

ଦାୟିତ୍ୱର ସହ ବ୍ୟବହାର କଲେ 

ଲାଗେ ସେ ଜଗତ ହିତେ ।

ସଂସାର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଅହଙ୍କାର 

ପ୍ରଭୁ ଥିଲେ ସୃଷ୍ଟି କରି 

ରିପୁ କବଳରେ ରହି ଏ ମଣିଷ 

ଦେଲା ସେ ଉଦ୍ଦେଶ୍ଯ ସାରି ।

ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଲାଳସା ପୂରଣ ପାଇଁ ଯେ 

ମଣିଷର ହୁଏ ନାଶ 

ଅହଙ୍କାରେ ଦୋଷ ଦେଇ ଲାଭ ନାହିଁ 

ମନକୁ ନକରି ବଶ  ।

ମନ ବଶ କର ବାଇଆ ମନରେ 

ପରମ ପୁରୁଷେ ଚିନ୍ତି 

ସର୍ବ ବଶ ହେବ ତାହାରି ମଧ୍ୟରେ 

ମିଳିବ ତୋ ମୁକ୍ତି ଗତି  ।