ମାୟା ଖେଳ

ମାନବ ଜୋଡୀତ ସଦା ସର୍ବଦା,

ବନ୍ଧନ ମାୟାର ଘେରେ,

ମର୍ତ୍ୟ ଛଡା କିଏ ଅଛି ଯେ ତାରିବ,

ଭାବରଙ୍ଗ ଭୂମି ପରେ ।

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ହିଁ ଜୀବନ ଚଳନ,

ଗ୍ରହ,ନକ୍ଷେତ୍ର ଜେଶନ,

ଘୁରି ଘୁରି ପୁଣି ,କକ୍ଷ ନ ଛାଡେ,

ବିମୋହିତ ହିଁ କାରଣ ।

ଜୀବନକୁ ଧରି ଭୋଗ ପ୍ରଧାନ,

ଭୋଗ ବିଳାଶର ନିଶା,

ଶରୀର ସର୍ବସ୍ବ ମାଟି ଯେ ଖାଇବ,

ମାଟି ହିଁ ଶରୀରେ ମିଶା ।

ଲକ୍ଷ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଏ ମନ, ଆତ୍ମା,ଜ୍ଞାନ,

ପଥ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଏ ଯୋଗ,

ଲାଳାୟିତ ହୋଇ କର୍ମ ଭୁଲିଯାଏ,

ମନ ଚାହେଁ ରାଜ ଭୋଗ ।

ବୀଜ ଠାରୁ ବୃକ୍ଷ,ଭୃକ୍ଷ ଠାରୁ ବୀଜ,

ଜୀବନ ଚକ୍ରର ତାଳ,

ଫୁଟୁ ଥିବା ଫୁଲ ଝଡି ପଡିବ ଯେ,

ସମୟର ମାୟା ଖେଳ ।