ମାଦଳ

ଶୀତ ସକାଳର ସୁଲୁସୁଲୁ ବାଆ

    ମନେ ଆଣେ ଶିହରଣ 

କାକରରେ ଭିଜା ଘାସ ଗାଲିଚାରେ  

     ଚାଲିବାକୁ ହୁଏ ମନ ।

ଘାସର ଉପରେ   କାକର ର ବିନ୍ଦୁ

    ମୁକ୍ତା ସମ ଝଲସଇ

ଶୀତଦିନେ ଯିଏ ବ୍ୟାୟାମ କରିଲେ

     ଉତ୍ତମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ରୁହଇ ।

 ସୋରିଷ ଖେତର ଅଳସ କି ସତେ 

    ଭାଙ୍ଗୁଥାଏ ଶୀତ ଆସି 

 ଶୀତ ସକାଳର ହାଡଭଙ୍ଗା ଶୀତ

     କଷ୍ଟ ଦେଇଥାଏ ବେଶୀ ।

 ସ୍ମୃତିର ମେଖଳା ପିନ୍ଧି ଶୀତ ଆସେ 

      ଗାଏ ଶୀତ ଯେ ଗଜଲ

  ପଉଷ ମାଦଳ  ବାଦ୍ୟ କି ବଜାଇ

     ସୃଷ୍ଟି କରେ କୋଳାହଳ ।

ସକାଳୁ ଉଠିଣ ଗାଁ ର ବୋହୂ ଯେତେ

     କରନ୍ତି କେତେ କବାର 

ପ୍ରତ୍ୟୁଷରେ କିଏ ଭଗବାନ ପୂଜେ

    କା'ର ଲିପାପୋଛା ଘର ।

 ଝରି ପଡୁ଼ଥାଏ  ଟିପଟିପ କରି 

    କୁହୁଡି କାକର ￰ବିନ୍ଧୁ

 ପ୍ରମାଣିତ ଅଛି  ଜଳବିନ୍ଦୁ ମିଶି

    ହୋଇଯାଏ ଶେଷେ ସିନ୍ଧୁ ।

 ଗାଁଆଁମୁଣ୍ଡ ଶେଷେ ସକାଳ ସମୟେ

     ଶୀତ ଦାୟ ରକ୍ଷା ପାଇଁ

 ନିଆଁ ଜାଳି ବସି ଚାରିପାଖେ ଥାନ୍ତି 

     କଣ ବର୍ଣ୍ଣିବା ବୁଝାଇ ।

 ଅନ୍ଧାର କୁହୁଡ଼ି  ଭେଦକରି ଆସେ

    ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କିରଣ ଚାଲି  

 ଧରିତ୍ରୀ ହସଇ ସୁନେଲି କିରଣେ 

    ସତେଗଲା ଖୁସି ମିଳି ।

 ଷଡଋତୁ ମଧ୍ୟେ  ଶୀତଟି ଶଖାଏ 

     ପରିସ୍ଥିତି ଦେଖିଚଲ

 ଯେଉଁ ପରିସ୍ଥିତି ଜୀବନରେ ଆସୁ 

ହାରିବନି ମନୋବଳ ।