ମାଆ

*******

ମାଆର ସେନେହ ମାଆର ମମତା

କିଏସେ କରିବ ମୂଲ

କୋଟି ହୀରା ଲୀଳା ନୁହେଁ ସମସରି

ସିଏତ ଅମୂଲ ମୂଲ ॥

ସନ୍ତାନ ଆଖିରେ ଦେଖିଲେ ସେ ଲୁହ

ତା ଚକ୍ଷୁ ଝରଇ ଲହୁ

ସନ୍ତାନ ଲାଗିହିଁ ପ୍ରାଣ କାନ୍ଦେ ତାର

ତାବିନୁ ନାହିଁ କେ ଆଉ ॥

ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା କେତେ ଯେ ମଧୁର

ତାକୁତ କେବଳ ଜଣା

ସନ୍ତାନ ହୋଇ ନବୁଝି ପାରିଲେ

ଲୋକରେ ହେବାକି ଗଣା ॥

ଯାଇଥିଲେ ଦୂରେ ଫେରିବା ପଥକୁ

ଚାହିଁଥାଏ ସିଏ ରହି

ବରସା ପାଇଁକି ଚାତକ ଯେସନ

ଆକାଶକୁ ଥାଏ ଚାହିଁ ॥

ଛାତିକି ପଥର କରିଦେଇ ସିଏ

ଅଳି ଅଝଟକୁ ସହେ ॥

ରାଗ ଅଭିମାନେ ରୁଷ୍ଟ ଥିଲେ ଆମେ

ଖାଇବାକୁ ପୁଣି କହେ ॥

ମାଆର ଋଣ କେ ପାରିବ ବା ସୁଝି

ଚକ୍ରବୃଦ୍ଧି କଳନ୍ତର

ରହିବ ଅସୁଝା ଯେତେ କଲେ ମଧ୍ୟ

ସେବା ଭକ୍ତି ନିରନ୍ତର ॥

ଦଶମାସ କାଳ ଗର୍ଭରେ ଧରିଣ

ଜନମ ଦେଇଛି ଯିଏ

ସେହିତ ଜନନୀ ସେହି ଆମ ମାଆ

ତା ଋଣ ସୁଝିବ କିଏ ॥

ମାଆର ଆଶିଷ ଚଲାପଥେ ପୁଷ୍ପ

ସିଏତ ମଙ୍ଗଳମୟୀ

ତାହାରି ସେବାରେ ମନପ୍ରାଣଦେଲେ

ହେବାସିନା କାଳଜୟୀ ॥

(ସଦାନନ୍ଦ ପ୍ରତିହାରୀ)

୩୧-୦୮-୨୦୧୮