ମାଆ ସବୁବେଳେ ସାହା

ମାଆ ଡାକେ ଯେଉଁ ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ମିଳେ

ବୋଉ ଓଡିଆ ସଂସ୍କାର,

ମମ୍ କିମ୍ବା ମମି ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଭ୍ୟତା 

ଆମେ କରୁ ବ୍ୟବହାର,

ମନରେ କି ଶାନ୍ତି ମିଳେ ?

ଯେଉଁ ଡାକେ ଡାକ ମାଆର ମମତା

ସ୍ଵତଃଫୁର୍ତ୍ତ ସବୁବେଳେ ।

ବୁଝେନା ସେ କେବେ କେଉଁ ଭାଷା ତୁମେ

କରୁଛ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରୟୋଗ, 

ମାଆ ବୋଲି ନିଜେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତା ଜାଣେ

ଏହା ମାଆର ସ୍ୱଭାବ,

ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ଜାଗେ,

କୋଳେଇନେଇ ସେ ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସେ

ସ୍ନେହବୋଳା ଅନୁରାଗେ ।

କିଛି ବୁଝେନାହିଁ ମମତାକୁ ନେଇ

ସନ୍ତାନ ଶରଣ ଗଲେ,

ଯେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା ଆସିଥାଉ ପଛେ

ପଣତକାନିର ତଳେ,

କରିଥାଏ ଆବରଣ, 

ସବୁ ମିଛ ଏକା ତା' ସନ୍ତାନ ସତ

କାଳେ କାଳେ ଏ ପ୍ରମାଣ ।

ବୁଝି କି ଅବୁଝା ହୋଇଲେ ସନ୍ତାନ 

ନ ଛାଡିପାରେ ସେ ମୋହ,

କହି ପାରେନାହିଁ ସହି ପାରେନାହିଁ 

ଅନ୍ତରୁ ଉଠଇ କୋହ,

ଛୁପି ଛୁପି କାନ୍ଦେ ବସି,

ତେବେ ବି ମଙ୍ଗଳ କାମନା ତାହାର

ସନ୍ତାନ ଖୁସିରେ ଖୁସି ।