ମା'କୁ ପାଇଲି ନାହିଁ

ମା ମା ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଖୋଜିଲି

      ହେଲେ ମା'କୁ ପାଇଲି ନାହିଁ

ମା'ର ମମତା ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି

   (ପ୍ରଭୁ) କେମିତି କହିବି ମୁହିଁ ।

ମାତା ଗର୍ଭଧାରୀ କେତେ କଷ୍ଟ ସହି

     ମୋତେ ଦୁନିଆକୁ ଆଣିଥିଲା

ତୁ ବୁଝିଲୁ ନାହିଁ ମୋ ମା'ର ବେଦନା

      ସେଦିନ ମହାପ୍ରଳୟ ଥିଲା ।

ତର୍ତୁଦିଗେ ହେଲା ଜଳମୟ ପ୍ରଭୁ

  ଡାକିଲା ମୋ ମା' ରଖ ମହାବାହୁ

ପୁତ୍ରହରା ଯେବେ ହୋଇଲା ମୋ ମା'

     ତା'ର ଆଖିରୁ ଝରିଲା ଲୁହ ।

ମା'କୋଳେ ଥିଲି ଏକଇ କୁମର

  କାହିଁକି କଲୁ ତୁ ମୋ ମା'କୁ ପର

କି ଦୋଷ କରିଲା ମା'ଯେ ମୋହର

  କରିଲୁନି ଟିକେ ତାକୁ ନିଜର ।

କନ୍ଦାଇ ମାରିଲୁ ମା'କୁ ମୋହର

  ଆଖିରୁ ବୋହୁଛି ଲୋତକଧାର

ସେ ଲୋତକଧାର ଗଡିଗଡି ଆଜି

  ପ୍ରଭୁ ଦୁଃଖୀକୁ କରିଛି ସାତପର ।

ମା'କୋଳ ଖାଲି କରି ତୁ କାଳିଆ

  କହରେ କିଳିଆ କି ଯଶ ରଖିଲୁ

ରକ୍ଷାକର୍ତ୍ତା ତୁ ନାମ ବୋଲାଉଛୁ

  ଜଗାରେ ସେଦିନ କେଉଁଠି ଥିଲୁ ।

ଯଦି ରଖିଥାନ୍ତୁ ମା'କୋଳେ ମୋତେ

  ନାମ ବଢିଥାନ୍ତା ଏ ସାରା ଜଗତେ

ନରଖିଲୁ ମୋତେ ମା'ର କୋଳରେ

  ମା' ମା' ବୋଲି ଡାକିଲି ଯେତେ ।

ଆଜି କହୁଛୁ ତୁ ଜଗତ ଠାକୁର

 ତୋର ଗର୍ବକୁ ଦେଉ ବଢାଇ

ମହାବାତ୍ୟା ବେଳେ କେଉଁଠି ଥିଲୁତୁ

 କାହାକୁ ତୁ ନେଲୁ ବାଟ କଢାଇ ।

କେତେ ପିତାମାତା କୋଳ କଲୁ ଖାଲି

  ପୁଣି ପୁଛିଲୁ ମଥାରୁ କେତେ ସିନ୍ଦୂର

ଭାଇ ଭଉଣୀର ସ୍ନେହ ମମତାକୁ

 କାହିଁ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲୁ ନିଜ ହାତର ।

ଆଜି ଭୟ ଲାଗେ ନିଜ ଜୀବନକୁ

  ସଙ୍ଗରେ ଧରିଛୁ ଭଉଣୀଭାଇ

ବିତିଗଲା ଆଜି କୋଡିଏ ବରଷ

 କହିଲୁନି (ଥରେ) ମୋ ମା'କୁ ବୁଝାଇ ।

(ଆରେ)ପ୍ରଭୁପଣିଆ ତ ଜଣାପଡିଗଲା

   କରୁଛି ଧିକ୍କାର ଆଜି ମୁଁ ତୋତେ

ନ ଡାକନ୍ତୁ କେହି ରକ୍ଷା କର ବୋଲି

   ଲିଭି ଯାଉ ତୋର ନାମ ଜଗତେ

କାଳିଆ କାଳିଆ ନ ପଡୁ ଯେ ହୁରି

   ନ ଲାଗୁ ତୋ ଦାଣ୍ଡେ ଭିଡଗହଳି

ତୋପରି ଠାକୁର ରହିଲେ ଜଗତେ

 ମରିବେ ଭକତ ହୋଇ ମୁହାଁମୁହିଁ ।

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଆଜି ଆକୁଳେ ଚାହିଁଛି

   ଦିବସ ରଜନୀ ଆଖିରେ ନେଇ

ମା' ମା' ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଖୋଜିଲି

   ହେଲେ ମୁଁ ମା'କୁ ପାଇଲି ନାହିଁ ।

ଲେଖା-ନରେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରସାଦ ବେହେରା, ଆଳଦା, ଖଇରା,ବାଲେଶ୍ବର,