ମା-ଏକ ଉଦାତ୍ତ ଆହ୍ବାନ

ମା"-ଏକ ସାରସ୍ବତ ଉଚ୍ଚାରଣ

ପବିତ୍ର ଶିହରଣ

ସନ୍ତାନର ସୁରକ୍ଷିତ ସ୍ଥାନ

ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ

ସୁଖର ସନ୍ଧାନ ।

କିନ୍ତୁ ତାର କଅଁଳ ସ୍ପର୍ଶରେ

ଅନ୍ତ ହୁଏ କେତେ ଶ୍ରାବଣ

ଦରୋଟି କଥାରେ

ଫୁଟିଉଠେ ଫଗୁଣର ଜହ୍ନ ।

ମା"-ଘର ଅଗଣାର ତୁଳସୀଟିଏ

ବିନା ବେତନ ଆଉ

ପ୍ରତିବାଦ ହୀନରେ ଖଟୁଥିବା

ଲୋଟଣୀ ପାରାଟିଏ ,

ଆରାଧନା ଅଭାବରୁ ବୟସ ତାର

ଅସମୟରେ କେତେ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୁଏ ।

ମାତ୍ର ତାର ମମତାର ସ୍ପର୍ଶରେ

ଦାନବ ବି ଦେବତା ହୁଏ

ଉଷର ଭୂମି ବି ଉର୍ବର ହୁଏ

ଧରାର ଯେତେ କଷଣ

ନିମିଷକେ ଦୂରେଇଯାଏ ।

ମା"-ନାରୀ ନୁହେଁ ସେ ନାରାୟଣୀ

ଭବସାଗରରେ ସେ ଭବାନୀ

ସର୍ବ ଅଶିବର ସେ ଶିବାନୀ

ନୁହେଁ ସେ ଭୋଗ୍ୟା

କି ଦାନବର ବିଳାସ ଯୋଗ୍ୟା

ସମାଜର ସେ ଶ୍ରୀ ଧାରିଣୀ

ଜଗତର ସେ ଜଗଜ୍ଜନନୀ ।

ମା"-ଏ ଯୁଗର ଉଦାତ୍ତ ଆହ୍ବାନ

ପାଷାଣ୍ଡ ବିନାଶ ଲାଗି

ଏକ ଅଣଚାଶ ପବନ

ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀର ସେ

ଏକ ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ଶ୍ମଶାନ

କଳା ମେଘ କୋଳେ

ଏକ ଶାଶ୍ବତ ତପନ ।

ହୋଇପାରେ ସେ ଜାହ୍ନବୀ

ସାଜିପାରେ ସେ ଦାନବୀ

ଉଭା ଆଜି ଶିଳାର ଛାତିଚିରି

ବ୍ୟଭିଚାରୀଙ୍କର ସଶକ୍ତ ଅରି

ହାତେ ତାର ଶାଣିତ ଖଡ୍ଗ

ନିପାତ କରିବ ସେ

ସମାଜର ଯେତେ ସବୁ ବଇରୀ ।