ଲୁହ

ମୋର୍ ଆଖି ଲୁହୁ ଝରୁଛେ ଯେ

କେନ୍ତା ଖୁସ୍ ରହିପାରୁଛୁ ତୁଇଁ,

ଥରେହେଲେ ସୋର୍ ନାଇଁ ଲାଗବାର୍

ତୋର୍ ବିନେ କେନ୍ତା ରହୁଛେଁଁ ମୁଇଁ ।

କାଏଁଁ ହେଲାଯେ ଏନ୍ତା କରଲୁ

ମତେ ଭଲ୍ ପାଇଁ ଆଉ କାହାର୍ ହେଲୁ,

ତୋର୍ ବିହାକାର୍ଡ ମୋର୍ ହାତେ ଧରେଇ

ଭୁଲିଯିବ ବଲି ମତେ କହି ପାର୍'ଲୁ ।

ମତେ ଯେନ୍ ଦେଖେଇଥିଲୁ ସପନ୍ 

କାଏଜେ ଭୁଲେଇଦେଲୁ ସବୁ,

କାଣା ଉନା କରିଥିଲି ଯେ

ମତେ ଛାଡି ଆଉ କାହାକେ ବିହା ହେବୁ ।

ସୋର୍ ପକା ସେ ଦିନର୍ କଥା

ମନ୍ଦିର୍ ଠାନେ ଯେନ୍ କିରିଆ କରିଥିଲୁ,

ତୁମର୍ ନାଇହେଲେ କାହାରେର୍ ନାଇଁ ହୁଏ

ବିଷ୍, ମହରା ପଛେ ଖାଇଦେମି କହୁଥିଲୁ l  

ଏଛେନ୍ କାଏଁହେଲା ତୋର୍ କିରିଆ

କାଏଜେ ମୋର୍ ନୁ ହେଉଛୁ ଦୂରିଆ,

ଆ'ରେ ମୋର୍ ଠାନ୍'କେ ଫିରି

ତୋର୍ ପାଦ୍ ତଲେ ମାରୁଛେ ମୁଡିଆଁ l

ମୋର୍ ଆଖିର୍ ଲୁହୁକେ ପୁଛିଦେ

ବିହାବେଦୀକେ ଭାଙ୍ଗି ଦେ,

ତୋର୍ ମାଁ, ବୁଆ ଭାଏ, ଦଦା, ପରିବାର୍'

ସବୁ ଭାବର୍ ବନ୍ଧନ୍ ଛିଡେଇ ଦେ l

ଆ ମୋର୍ ପାକ୍'କେ ଫିରି

ତୋର୍ ଲାଗି ଆଖିର୍ ପାଏନ୍ ଯାଉଛେ ଝରି,

ତୋର୍ ହାତେ ପୁଛିଦେ ଲୁହୁକେ

ସାରା ଜୀବନ୍ ମୋର୍ ହେଇଯା ଗୁରୀ ।