କଟାଧାନ କ୍ଷେତ

କଟାଧାନ କ୍ଷେତ ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତୃତ

ଦେଖି ଭାବ ରାଜ୍ୟେ ହେଲି ମୁଁ ବିସ୍ମୃତ |

କାଲି ଯାହା ଥିଲା ଶୋଭା ନିକେତନ

ଆଜି ଶିରୀହୀନ ମଳିନ ବିବର୍ଣ୍ଣ |

ସର୍ବସ୍ୱ ତାହାର ହୋଇଛି ଲୁଣ୍ଠିତ

ହତାଶ ଶୂନ୍ୟତା କରେ କବଳିତ |

ଭାଗ୍ୟ ଚକ୍ର ସାଜି ଅଛି ବିଡ଼ମ୍ବନା

ଧର୍ଷିତା ରମଣୀ ସମ ଅଶୋଭନା |

ଉଜୁଡ଼ି ଯାଇଛି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାଭ ସମ୍ଭାର

ଅଲୋଡ଼ା ଅଖୋଜା ପରିସର ତାର |

ଶବାଧାରେ ଘୋଡ଼ା ଧବଳ ବସନ

ଦୂରୁ ଧାନ ମୂଳ ଵିଭାସେ ନୟନ |

ଆଜି ଚାଷୀପୁଅ ଚାହୁଁନି ବଦନ

ଦିନେ ଥିଲା ତାର ସପନର ଧନ |

ସରିଗଲା ସ୍ୱାର୍ଥ ତେଜିଲା ସେ ମୂଳ

ବୋହି ନେଇ ଶସ୍ୟ ଘରେ କଲା ଠୁଳ |

ଶୁଭୁନାହିଁ ଚାଷୀ ସଂଗୀତ ଗାୟନ 

କାକ ପିକ ବଣି ଗେଣ୍ଡାଳିଆ ସ୍ଵନ |

ଥୁଣ୍ଟା ଡାଳେ ବସି ଶାଗୁଣା କାତର

ମଢ଼lଟିଏ କାହିଁ ହେଉନି ଗୋଚର |

ବଗଟିଏ ବସି ଗଡା଼ଉଛି ଲୁହ

ସ୍ମରି ପ୍ରିୟତମା ବିଚ୍ଛେଦ ବିରହ |

ଵିଲ ପାଟ ସବୁ ହେଲା ମୀନ ଶୂନ୍ୟ

ସର୍ବଭକ୍ଷ୍ୟ ନର କେଡ଼େ ନିଦାରୁଣ |

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମାରି ରହିବ ଏକାକୀ

ବଧେ ଜୀବ ଜଳେ ସ୍ଥଳେ ନଭେ ଟାକି |

ପ୍ରକୃତି ସନ୍ତାନ ପ୍ରକୃତି ମାରଣ

ଯଜ୍ଞ କରେ କାଟି ସବୁଜ ଅରଣ୍ୟ |

କଟା ଧାନ ବାଢ଼େ ଜୀବନର ତତ୍ତ୍ୱ 

ଅସାର ସଂସାରେ ମୃତ୍ୟୁ ଏକା ସତ୍ୟ |

ଜୀବନ ଯୌବନ ଧନ ନୁହେଁ ସ୍ଥିର

ଘନେ ସୌଦାମିନୀ ପରାୟେ ଅସ୍ଥିର |

ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏ ସରବେ ନିଜର

ବୁଜିଦେଲେ ଆଖି ସର୍ବେ ହୋନ୍ତି ପର |

ଜୀବନର ମୂଲ୍ୟ ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ

କୋକେଇରେ ଲୋଡ଼ା ଛ'ଖଣ୍ଡି ବାଉଁଶ |

ଉଦ୍ଭଵ ବର୍ଦ୍ଧନ ବିଲୟକୁ ଚିନ୍ତ

ବେଳଥାଉ ହୁଅ ବିଭୁ ପଦାଶ୍ରିତ |