କଥା

କଥା ଏମିତିକା 

    କ୍ଷତାକ୍ତ କରଇ 

       ହୃଦୟ ପଞ୍ଜରେ ପଶି, 

ଧନୁ ତୀର ଯେହ୍ନେ 

    ଖସିଗଲେ ଥରେ 

      ଜୀବନ ଦିଅଇ ନାଶି l

ଦେହ କ୍ଷତ ସିନା 

    ଭରିଯାଏ ଦିନେ 

       ହୃଦୟ କ୍ଷତ କି  ଭରେ, 

ଶରୀର ଛାଡିଲେ 

    ଆତ୍ମା ବି ଭୁଲେନି 

      ରହିଥିଲେ ଯେଉଁ ପୁରେ l

ଗୋପନରେ ଝରେ 

    ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା  ଅଶ୍ରୁ 

      କେହି ପାରେନାହିଁ ଦେଖି, 

ଜଳିଯାଏ ହୃଦ 

    କୁହୁଳି କୁହୁଳି 

       ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ଏକା ସାକ୍ଷୀ l

କହିବନି ବନ୍ଧୁ 

   କଠୋର ବଚନ 

      ଜଜିଯିବା ପରି    ମନ 

ଦୟା, ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ 

     ସେବା ମମତାରେ 

        ବାନ୍ଧିବା   ସଂସାର ଜନ l