କ୍ଷତାକ୍ତ ଆକାଂକ୍ଷା

ଆସନ୍ନ ବର୍ଷଣୋନ୍ମୁଖ ମେଘ ମୁଁ-

ଆନତ-ସମର୍ପିତ,

ହେଲେ ତୁମେ....?

ତୁମେ, ଡ଼ହ ଡ଼ହ ଅତୃପ୍ତ ମରୁ-ତୃଷ୍ଣା......

ମୁଁ ଚିରନ୍ତନ ଅମୃତସ୍ରାବୀ କାମ'ଧେନୁ,

ଉଲଙ୍ଘ-ଶିଶୁ ସମ ଅନାବୃତ,

ହେଲେ ତୁମେ....?

ତୁମେ କୁଣ୍ଡଳି'କୃତ ଅଜଗରର 

ଚିତ୍ର-ବିଚିତ୍ର ମୋହିନୀ-କାମନା....

ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଶିଖର ତୁମେ

ମେଘ'ମାଳ ମୁହିଁ,

ତପ୍ତ-ବୁକେ ତୁମ ଢ଼ାଳୁ'ଥାଏ

ପ୍ରଶାନ୍ତିର ବାରି-ଧାରା,..

ହେଲେ ତୁମେ- ଅଚଳା,

ପ୍ରତି'କ୍ରିୟା ହୀନା,...

ପରାସ୍ତ ହୁଏ ମୋର ଶତ ଶତ ଚୁମ୍ବନର ଉଷ୍ମତା,

ଅଥର୍ବ ହୁଏ ମୋର-

ବଳିଷ୍ଠ ବାହୁ ଆଲିଙ୍ଗନର

ସ୍ପର୍ଶ-ପ୍ରଖରତା.....

ସତେ କି ମୁଁ,

ଅହି ମୁଖେ ବେଙ୍ଗ,

ଅବା ଅନଳେ ପତଙ୍ଗ,

ଅଥବା-

ଆକାଶକୁ ରଞିତ କରିବାର ବ୍ୟର୍ଥ ପ୍ରୟାସରେ,

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ,........

ଏକ ଥୁଣ୍ଟା ଅଗରେ-

ଧ୍ୟାନସ୍ଥ କଙ୍କି'ଟିଏ ପରି,

ହୁଏତ ପତଙ୍ଗର ମାନସିକତାରେ

ଦିବା-ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖେ,

ଏକ ବାସନ୍ତୀ ପାରିଜାତ ବନ

ନବ-ପଲ୍ଲବିତ ଓ କୁସୁମିତ,...

ଅଥଚ ଅନ୍ତରାଳରେ ମୁଁ ଶୁଣୁ'ଥାଏ 

କ୍ଷତାକ୍ତ-ରୁଧିରାକ୍ତ ଆକାଂକ୍ଷା ମାନଙ୍କର

ଅନ୍ତିମ ଆର୍ତ୍ତନାଦ ନୀରବରେ....

ଓ ଶବ-ପୋଡ଼ା ଗନ୍ଧ

        ମୋ ନାସା'ରନ୍ଧ୍ରେ,

ମୁଁ ଯେପରି ଅଥର୍ବ-ଜଡ଼-ନିର୍ବେଦ'ଟିଏ......

ବିଳମ୍ବିତ ଶୀତ-ରାତି,

ଦିକି-ଦିକି ତାରା'ମାନେ,

 କାକର-ଧୁଆ......

ସତେ'କି ରତି'ତୃପ୍ତ ତନ୍ଦ୍ରାଳୁ ନୟନେ

ଉପହସିତ ମୁହିଁ,

ଆଃ:- କି ଦାରୁଣ ଯନ୍ତ୍ରଣା-

ଟୋପ୍-ଟୋପ୍-ଟୋପ୍

ମୋ କଲିଜା'କୁ ଛିଦ୍ର କରି'ଯାଆନ୍ତି

ପତ୍ର-ଝରା କାକର ଟୋପା ଶବ୍ଦ ସବୁ....