କୃଷ୍ଣାବତାର

ଲୀଳାମୟ ଆହେ ହରି . . . ଲୀଳା କର ଅବତରୀ

ଲୀଳା ତବ ଅଗୋଚର ବ୍ରହ୍ମା ଶଂକର

ଦେବକୀ ମାତାର ଋଣ . . . ଥିଲା କିବା ଅପୁରଣ

ପରିଶୋଧ କଲ ରହି ତାଙ୍କ ଗର୍ଭର ।

ବସୁଦେବ ଯାଦବପତି

ହରଣ କରିଲ କାରା କଷଣ ଅତି !

ଦେବକୀଙ୍କୁ ବନ୍ଦୀ କରି . . . ପେଶିଲା କାରା କୋଠରୀ

ଷଡସନ୍ତାନ ମାରିଲା ଶିଳେ କଚାଡି

କଂସ ପ୍ରତାପରୁ ଧରା . . . . ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ଡାକ ଦେଲା

ଆଉ ନପାରିବି ସହି ଅସୁର ରଡି ।

ନାଥ ଦେଲେ ଅଭୟବାଣୀ

ଦୁଃଖ ତବ ଫେଡିବିଗୋ ଧରଣୀରାଣୀ ।

ଭାଦ୍ର କୃଷ୍ଣ ଅଷ୍ଟମୀରେ . . . . ଘନଘୋର ଅନ୍ଧକାରେ

ଚାରି ମେଘ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇ ବରଷେ

ରଚି ମାୟା ଘୋରତର . . . .ଜନ୍ମିଲେ କାରା ଗୃହର

କାରା ରକ୍ଷୀ ଅଚେତନ ହେଲେ ନିଦ୍ରାରେ ।

ବନ୍ଦୀଶାଳା ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହେଲା

ଦେବକୀ ବସୁଦେବଙ୍କ ବେଡି ଫିଟିଲା ।

ପିତା ବସୁଦେବ ଶୁଣି . . . . ସମ୍ମୁଖରୁ ଦେବବାଣୀ

ନବଯାତକକୁ ନିଜ ଶିରେ ଥୋଇଲେ

ଯମୁନାର ବଢି ଜଳ . . . . ନମାନଇ ଥଳକୁଳ

ଦୁଇ ଭାଗ ହୋଇ ପ୍ରଭୁ ଯାଅ ବୋଇଲେ ।

ନନ୍ଦଘରେ ବିଜୁଳି କନ୍ୟା

ଯଶୋମତି ରାଣୀଙ୍କର ନାହିଁ ଚେତନା ।

ଖରତରେ ବସୁଦେବ . . . . ଗୋପେ ରଖି ବାସୁଦେବ

ବିଜୁଳି କନ୍ୟାଙ୍କୁ ଧରି ଯମୁନା ପାର

ପ୍ରବେଶନ୍ତେ କାରାଗାରେ . . . . କାରା ରକ୍ଷୀ ଚେତିଗଲେ

ପୁତ୍ର ନୁହେଁ କନ୍ୟା ଦେଖି ଦେବକୀଙ୍କର ।

କଂସ ଆଗେ ଉଦନ୍ତ ଦେଲେ

ମାରିବା ଆଗରୁ କନ୍ୟା ଶୂନ୍ୟେ ଉଠିଲେ ।

ଅଷ୍ଟମ ଗରଭ ବତ୍ସ . . . . ଗୋପେ ବଢୁଛି ଅବଶ୍ୟ

ବାରତା ପାଇ ଦୃମିଳା ନନ୍ଦନ କାଳ

ଅଘାସୁର ବକାସୁର . . . . ପୁତନା ଶକଟାସୁର

ପେଶି ତୃଣାବର୍ତ ଆଦି ଅସୁର ବଳ ।

ଅପଚେଷ୍ଟା ନୋହି ସଫଳ

ଧନୁ ଯାତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପେଶି ଅକୃର ।

ମତ୍ତ ହସ୍ତୀ ସାଥେ ଯୁଦ୍ଧ . . . . ଅଷ୍ଟମଲ୍ଲ ହେଲେ ବଦ୍ଧ

ମଂଚରୁ ଖସି ପଡିଲେ ମଥୁରା ରାଟ

ଚତୁର୍ଦିଗ କୃଷ୍ଣମୟ . . . . ଦେଖି ପାଇଲେ ସେ ଭୟ

ପାଶ ହସ୍ତେ ଉଭା ହୋଇଲେ ଯନ୍ତୁରାଟ ।

କୃଷ୍ଣେ ଚାହିଁ ତେଜିଲେ ପ୍ରାଣ

ପୁଷ୍ପ ବୃଷ୍ଟି କଲେ ସ୍ୱର୍ଗୁ ଦେବତା ଗଣ ।

ବାଳଲୀଳା ଦିବ୍ୟ ଲୀଳା . . . . ମତ୍ତ ହେଲେ ଗୋପବାଳା

ସୁଦ୍ଧା ଭକତି ମାରଗ ଅମୃତ ପାନ

ମଥୁରା କଟକ ଆସି . . . . . ଭୁଲିଲେ ମୋହନ ବଂଶୀ

ରାଜଧର୍ମ ପାଳନରେ ହେଲେ ମଗନ ।

ମହାଯୁଦ୍ଧ ମହାଭାରତ

ନିରସ୍ତ୍ର ଗୋପାଳ ରଥି ଅର୍ଜୁନ ରଥ ।

-ବିଶ୍ଵେଶ୍ୱର ମାଝୀ-